توی این پست در مورد تنظیمات دوربین برای عکاسی پرتره در شب صحبت میکنم. شب یعنی نور کم و هدف اصلی عکاسی پرتره ، خوب نشون دادن سوژه هست. این دوتا باهم دیگه یکم چالش ایجاد میکنه که توی این پست در موردش صحبت میکنیم.

یه مقداری موضوع چالش دار هست. ببینید عکاسی پرتره یعنی اینکه شما بتونید صورت یک آدم رو خیلی خوب توی عکس نشون بدید. از طرفی هم نور کم همیشه برای گرفتن یک عکس عالی داستان درست میکنه ! حالا برای عکاسی پرتره در شب این دو تا موضوعی که نباید باهم اتفاق بیفتن ، دقیقا دارن کنار هم رخ میدن.

بنابراین باید تلاش کنیم تا تنظیمات دوربین جوری باشه که نه سیخ بسوزه و نه کباب؛ یعنی نه تاریکی عکس بتونه پرتره رو خراب کنه و نه عکس پرتره رو با هر ضرب و زوری که شده بگیریم که تاریک بودن محیط رو زیر سوال ببره.

تنظیمات دوربین برای عکاسی پرتره در شب

اول در مورد مثلث نوردهی صحبت میکنم. و تنظیمات مناسب مثلث نوردهی برای عکاسی پرتره در شب رو بهتون میگم؛ و بعدش یکی دو تا نکته‌ی ریز اما مهم رو هم براتون توضیح میدم که برید و از عکاسی خودتون لذت ببرید.

آیزو حرف اول و آخر رو میزنه

توی عکاسی پرتره در شب اینطوری می‌تونم بگم که آیزو حرف اول و آخر رو میزنه. اگه خیلی زیادش کنیم ، عکس اینقدر نویزی میشه که دیگه عملا نمیشه بهش گفت یک عکس زیبا و حرفه‌ای؛ اگر هم روی عدد پایه‌ی خود دوربین باشه احتمالا نور اینقدر کم هست که عملا چیزی نصیبمون نمیشه. حالا باید دقیقا چیکار کنیم؟

کاملا بستگی به دوربین شما داره.

این که عدد آیزو رو تا کجا بالا ببری که عکست پر از نویز نشه کاملا بستگی به مدل دوربینت داره. حتی خود من هم حفظ نیستم که دوربین‌های مختلف تا کجا می‌تونن آیزوی خودشون رو بدون نویزی شدن بالا ببرن.

پیشنهاد میکنم قبل از شروع عکاسی ، این موضوع رو خودت تست کنی. بهترین روش اینه که درپوش لنزت رو ببندی و شروع کنی از پایین‌ترین عدد آیزو با دوربینت عکس بگیری. و همینطور آیزو رو بالاتر و بالاتر ببر و عکس بگیر.

حالا عکس‌ها رو به کامپیوتر منتقل کن و با دقت اونها رو ببین (پیشنهاد میکنم توی لایت‌روم این کار رو بکنی.) الان با یک سری عکس کاملا سیاه طرف هستی و خودت بهتر از هر کس می‌تونی تعیین کنی که دوربینت از کدوم عدد آیزو به بعد عکس‌های نویز دار میگیره.

بعد از اینکه متوجه شدی حد آستانه‌ی نویز دوربین تو چه عددی هست ، مثلا 1000 ، حالا دوربینت رو تنظیم کن که حتی در حالت فعال بودن آیزوی اتوماتیک هم ، حق نداره آیزو رو از عدد 1000 بالاتر ببره. (توی تنظیمات دوربینت هست؛ یکم باید بگردی)

ولی اینو همیشه از من داشته باش که ما توی عکاسی تا جایی که می‌تونیم از آیزوی پایین استفاده میکنیم و عددهای بالای آیزو رو دوست نداریم !

دیافراگم باز یک نعمت هست !

همــــــــــیشه از من سوال میشه که : آقا ! به نظر شما ، خوبه که با دوربینمون لنز کیت بخریم ؟ مثلا 18-55 یا 18-140 ؟ و من همیشه در جواب میگم نه ! الان با دلیل “نه” گفتن من آشنا میشید.

توی عکاسی با نور کم ، ما به نور به عنوان یک غنیمت نگاه میکنیم ! یعنی چیزی که خیلی کمه و از همون مقدار کمش هم باید حداکثر استفاده رو کرد. حالا چجوری میشه از همین نور کم حداکثر استفاده رو کرد ؟ باید لنزی داشته باشیم که نور خیلی زیادی رو از توی خودش عبور بده.

دیافراگم توی لنزها دقیقا همین وظیفه رو داره. یه چیزی مثل شیر آب رو در نظر بگیر که هر چقدر بیشتر باز بشه، آب بیشتری عبور میکنه. حالا توی دیافراگم همه چیز برمیگرده به نور و مقدار نور عبوری.

پس لنزی رو بخر که این قابلیت رو داشته باشه که نور زیادی از خودش عبور بده ؛ یعنی دیافراگمش این قابلیت رو داشته باشه که خیلی زیاد باز بشه؛ به زبون دوربین یعنی لنزی که عدد f خیلی پایینی رو بتونه داشته باشه. مثلا f1.4 یا f2.8 و …

لنز کیت این موهبت رو از شما میگیره ! چون توانایی این رو نداره که عدد f کوچیکی رو به شما بده. پس به همین دلیل کلا باید بیخیال لنز کیت بشید. در عوض توصیه میکنم اگه میخواید دوربین و لنز خریداری کنید یه نگاه به مقاله‌ای که در مورد لنز 50 میلیمتر نوشتم بندازید.

اگه میتونی شاتر رو آهسته کن

نور کمه؛ دیافراگم هم بالاخره تا یه جایی می‌تونه باز بشه. آیزو رو هم که نمیشه عددشو خیلی برد بالا. پس تنها راهی که از تنظیمات مثلث نوردهی برای ما میمونه ، این هست که از سرعت شاتر پایین استفاده کنیم که نور مدت زمان بیشتری وقت داشته باشه که به سنسور دوربین برسه و عکس رو روشن‌تر کنه.

اما باید این رو هم در نظر داشته باشید که اگه سرعت شاتر رو از یه عددی کند تر کنید (پایین‌تر ببرید) عکس شما دچار لرزش میشه. چون دوربین رو گرفتید دستتون و هر چقدر هم که ثابت باشید بالاخره یک لرزشی دارید دیگه.

خیلی عالی میشه وقتی که توی نور کم میخواید عکاسی کنید یک سه‌پایه هم داشته باشید که خیالتون از بابت پایین آوردن سرعت شاتر راحت باشه.

اینطوری بهم بگم که : یک عکاس حرفه‌ای هر کاری میکنه که توی نور کم بتونه از سرعت شاتر پایین استفاده کنه. این اصلی‌ترین رمز تنظیمات دوربین برای عکاسی پرتره در شب هست.

زنده باد لرزشگیر !

خبر خوب میدونید چیه ؟ اینه که بعضی از لنزها لرزشگیر دارن. به این معنی که می‌تونن تا حدودی لرزش دست شما توی عکاسی رو خنثی کنن. اگه لنز شما هم این قابلیت رو داره که خوش بحالتون شده. می‌تونید با خیال راحت‌تری از سرعت پایین شاتر استفاده کنید.

IBIS

توی بعضی از دوربین‌های بدون آینه قابلیتی وجود داره به نام IBIS (بخونید آی‌بیس) و به معنی لرزشگیر داخل بدنه هست. خب اگه دوربین شما بدون آینه هست و این قابلیت رو هم داره که دیگه نور علی نور میشه ! راحت می‌تونید از سرعت پایین شاتر استفاده کنید.

فوکوس ، اصلی‌ترین چالش

این رو میدونیم که سیستم فوکوس دوربین‌ها بر اساس نور کار میکنه. یعنی برای یک دوربین ، نور لازمه‌ی اصلی فوکوس کردن روی سوژه هست. خب الان داریم در مورد عکاسی پرتره در شب صحبت میکنیم و این یعنی همون نوری که برای فوکوس کردن لازم داریم ، در دسترس نیست.

چند تا کار میشه انجام داد توی این شرایط :

• یه چراغ قوه همراهتون داشته باشید و در زمان فوکوس کردن، اون رو بتابونید به صورت سوژه
• از حالت Live View استفاده کنید. دوربین خودش موقتا آیزو رو میبره بالا که صحنه رو ببینه.
• از red beam دوربین استفاده کنید

خب تا اینجای کار در مورد تنظیمات دوربین برای عکاسی پرتره در شب حرف زدیم. الان میخوام چند تا نکته‌ی کوچولو هم در مورد مسائل دیگه‌ی مربوط به عکاسی پرتره در شب حرف بزنم که میتونه سطح کار شما رو خیلی بهتر کنه.

قرار نیست همه جا روشن باشه

ببین ما داریم در مورد عکاسی در شب حرف میزنیم. شب یعنی چی ؟ یعنی تاریکی. بنابراین از یک محیط تاریک نباید این انتظار رو داشته باشیم که تمام جزییات درش معلوم باشه.

پس کاملا اوکی هست که بخش‌های زیادی از عکس شما تاریک و سیاه باشه. این موضوع نه تنها هیچ اشکالی نداره، بلکه به زیبایی عکس شما کمک هم میکنه. چون مخاطب این رو میدونه که عکس در شب یعنی عکس تاریک.

حالا نکته اینه که عکاس‌هایی که خیلی حرفه‌ای نشدن ، از تاریک بودن قسمت‌هایی از عکس خودشون میترسن و میخوان با تنظیمات دوربین هر طور که شده کاری کنن که تمام قسمت‌های عکس دارای جزئیات باشه. خب نتیجه‌ی این کار گاها منجر به ایجاد نویز زیاد و غیر طبیعی شدن عکس میشه.

رنگ‌های عکس برای پرتره در شب

توی فیلمسازی چیزی داریم به نام Color Grading. یعنی توی فرآیند فیلم یک مرحله‌ای هست که روی رنگ‌های فیلم کار میشه و با استفاده از روان‌شناسی رنگ‌ها ، حس و حالی که مد نظر کارگردان هست روی رنگ‌های فیلم اعمال میشه. من خودم خیلی این کار رو دوست دارم.

توی عکس‌هایی که در شب می‌گیری این رو در نظر داشته باش که بد نیست اگه توی قسمت‌های تاریک عکس (shadow) رنگ‌های متمایل به آبی تیره اعمال کنی. یعنی توی فتوشاپ کاری کنی که قسمت‌های تاریک عکس ، تو مایه‌های آبی بزنه.

البته دارم میگم که عکس با عکس فرق میکنه و ممکنه این کار روی عکس تو جواب نده. حتی ممکنه لازم باشه دقیقا برعکس این رو عمل کنی؛ یعنی قسمت‌های روشن و هایلایت‌های عکس رو ببری توی مایه‌های آبی؛ یا مثلا قسمت‌های تیره رو ببری توی مایه‌های رنگ‌های گرم مثل نارنجی. اما گاها این حرکت خیلی خوب جواب میده و عکست رو خیلی دراماتیک میکنه.

صورت رو تخت نکن !

منظورم اینه که توی نورپردازی خودت دقت کن و جوری به سوژه‌ی خودت نورپردازی نکن که به همه جای صورتش به یک اندازه نور برسه. اصطلاحا نور صورتش رو flat نکن. این اصلا حرفه‌ای نیست.

اگه فیلم‌های نه چندان حرفه‌ای رو نگاه کرده باشی دقیقا با همین مشکل نورپردازی فلت مواجه میشی. یعنی اون بنده خدایی که مسئول نورپردازی صحنه بوده ، فقط پیش خودش گفته که بذار اینقدر توی صحنه لامپ و چراغ بذارم که همه جا روشن بشه. تا دلت هم بخواد مثال براش توی ذهنم هست؛ ولی خب …

حالا بیا یه نگاه به فیلم‌های حرفه‌ای دنیا بنداز. جوری نورپردازی انجام میشه که همیشه کنتراست رو توی صحنه حس میکنی. منظور من از کنتراست ، کنتراست نور در صحنه هست؛ یعنی مثلا یک قسمت صحنه تاریکه ، قسمت کناریش روشن شده ، قسمت کناریش دوباره تاریکه و بلافاصله قسمت کناریش روشن شده. این تاریک و روشن کردن‌های صحنه باعث ایجاد کنتراست نور میشه و یک زیبایی خارق‌العاده رو به فیلم میده.

توی نورپردازی عکس‌های خودت به روش فیلم‌های مطرح دنیا عمل کن.

بنابراین منبع نورت رو (حالا هر چی که هست) جوری با صورت سوژه‌ی خودت تنظیم کن که لزوما همه‌ی قسمت‌های صورتش رو روشن نکنه. چه اشکالی داره که قسمتی از صورت سوژه تاریک باشه ؟ اینجوری عکست خیلی زیباتر هم میشه.

جمع بندی

عکاسی پرتره در شب یعنی اینکه توی محیط تاریک ، پرتره‌های خوبی بگیری. این دو تا شرط در کنار هم ممکنه برای کسی که خیلی حرفه‌ای نباشه کلی چالش به وجود بیاره. توی این پست در مورد تنظیمات دوربین برای عکاسی پرتره در شب حرف زدیم و گفتیم که توی دوربین باید چه کارهایی انجام بشه؛ و بعد از اون هم در مورد یک سری نکته‌ی ریز اما مهم صحبت کردیم که عکس‌های شما رو یک پله حرفه‌ای تر میکنه.

سوالات متداول

[accordions]
[accordion title=”تنظیمات دوربین برای عکاسی پرتره در شب چیست ؟” load=”hide”]روی مثلث نوردهی باید خیلی دقت کنید. شاید بشه گفت اصلی ترین نکته برای عکاسی پرتره در شب این هست که اجازه ندید آیزوی دوربین شما خیلی بره بالا. چون عکس رو پر از نویز میکنه.[/accordion]
[accordion title=”چرا عکاسی پرتره در شب اینقدر چالش داره ؟” load=”hide”]چون وقتی در شب عکاسی میکنی نور خیلی کمه ؛ از طرفی هم یک عکس پرتره‌ی خوب نیاز به نور کافی داره. این دو تا در کنار هم چالش ایجاد میکنه.[/accordion]
[accordion title=”از نظر رضاصاد به چه کسی میشه گفت عکاس حرفه‌ای ؟” load=”hide”]به نظر من کسی که توانایی گرفتن عکس‌های پرتره‌ی عالی در نور کم رو داشته باشه یک عکاس خبره محسوب میشه. (البته از نظر فنی)[/accordion]
[accordion title=”موقع عکاسی در شب ، تا چه عددی می‌تونم آیزوی دوربین خودم رو بالا ببرم بدون اینکه عکس من پر از نویز بشه؟” load=”hide”]واقعیت اینه که دوربین با دوربین و مدل با مدل با هم فرق دارن. توی مقاله روشی رو گفتم که می‌تونید حد ایجاد نویز توی دوربین خودتون رو به دست بیارید.[/accordion]
[accordion title=”چرا توی عکاسی پرتره در شب عکس من تار میشه؟” load=”hide”]چون از سرعت شاتر پایینی استفاده می‌کنید و همین باعث میشه لرزش دست شما توی عکس خودش رو نشون بده. میتونید از سه پایه استفاده کنید و یا اگه لنز و سنسور دوربین شما لرزشگیر داره حتما اونها رو روشن کنید.[/accordion]
[/accordions]