آیا باید به دانشگاه بریم؟ در سال 2023 دانشگاه رفتن به درد ما میخوره یا بهتر هست بعد از تموم شدن دبیرستان مستقیما وارد بازار کار بشیم؟ در این مقاله پیرامون این موضوع صحبت میکنم و نظر خودم رو به صورت کلی در مورد تحصیل در دانشگاه بیان خواهم کرد.

دانشگاه به صورت کلی

چندین بار در همین سایت مقالات و مطالبی رو نوشتم در مورد تحصیل در دانشگاه. میتونیم اینطور بگم که تقریبا این برای من به یک عادت تبدیل شده که هر سال نظر خودم رو در مورد دانشگاه رفتن بیان میکنم. هر سال با توجه به چیزهای جدیدی که یاد گرفتم و پختگی حاصل شده بر اثر گذران عمر، نظر خودم رو در مورد دانشگاه رفتن آپدیت میکنم.

به این دلیل که این موضوع، موضوع مهمی هست و نسل جدید بر خلاف نسل های قبلی از نظر فشارهای اجتماعی خودش رو ملزم به تحصیلات دانشگاهی نمیبینه. بله مثلا 15 سال پیش اگر کسی دانشگاه نمیرفت برای همه عجیب بود اما الان این موضوع عادی تر شده.

پس توی این مقاله بر خلاف مقاله های قبلی خودم نمیخوام در مورد تحصیل در رشته های هنری در دانشگاه صحبت کنم؛ بلکه در مورد این صحبت خواهم کرد که به صورت کلی دانشگاه رفتن برای یک جوان نسل امروز خوب هست یا نه.

من صد درصد موافق هستم!

همین اول کار نظر خودم رو به صورت رک بیان میکنم. من هنوز هم و در سال 2023 صد در صد موافق دانشگاه رفتن هستم و باور دارم دانشگاه برای هر انسانی از واجب ترین دوران زندگی هست! جلوتر چیزهای عجیب تری رو خواهم گفت به بیشتر از قبل شگفت زده خواهید شد.

رشته و دانشگاه مهم نیست؛ اصل دانشگاه رفتن مهمه

و نکته جالبی که در ادامه میخوام بگم این هست که از نظر من اینکه شما چه رشته ای و در کدوم دانشگاه تحصیل میکنید ذره ای اهمیت نداره. بلکه فقط و فقط بودن در محیط دانشگاه هست که به نظرم برای هر انسانی مفید و واجب هست.

خود من، هم در بهترین دانشگاه کشور درس خوندم و هم در دانشگاه سطح پایین تر تحصیل کردم. از طرفی رشته تحصیلی من مهندسی بود اما الان بیشتر به خاطر مسائل هنری، عکاسی، کالر گریدینگ در فیلم ها شناخت میشم. پس به عنوان کسی که هر دو سر بازه دانشگاه های کشور رو دیده و رشته ای رو هم خونده که اصلا ربطی به فیلد کاری خودش نداره، با این حال باز هم تاکید روی دانشگاه رفتن کمی عجیب نیست؟!

اتمسفر دانشگاه، هدیه ای به شما

نه اصلا عجیب نیست. به این دلیل که تاکید من بر دانشگاه رفتن نه به خاطر گرفتن مدرک هست و نه به خاطر درس هایی هست که اونجا به شما یاد میدن. جالبه بدونید خود من بعد از دفاع اصلا پیگیر کارهای مدرکم نشدم و از طرفی هم همه میدونن که در دانشگاه چیز زیادی به شما آموزش داده نمیشه ! اگر قرار هست در فیلد کاری خودتون موفق بشید باید خودتون به فکر آموزش های خارج از دانشگاه باشید.

چیزی که در دانشگاه وجود داره و در هیچ کجای دیگه ای پیدا نمیشه، اون جو و اتمسفری هست که باعث شکل گیری شخصیت شما میشه. اینکه یاد میگیرید چطور با انسان ها در جایگاه های مختلف تعامل درست و مودبانه داشته باشید. یاد میگیرید چطور با استادی که جایگاه بالاتری از شما داره صحبت کنید بدون اینکه کلام شما حمل بر بی ادبی و جسارت باشه. یاد میگیرید چطور یک ارتباط مودبانه و در چهارچوب رو با فردی همسن و در جایگاه مشابه خودتون داشته باشید.

میتونید به من بگید به غیر از دانشگاه، چه جایی رو در کشور میشناسید که همچین محیط سالم و ایزوله ای رو در اختیار شما قرار بده تا بتونید برای شکل دادن به ادب و شخصیت خودتون تمرین کنید؟ مدرسه؟ محیط کار؟ خیابان؟

دانشگاه مکانی پالایش شده هست و همه برای هدف علمی دور هم جمع شدن. بله درسته که عموم پسرها برای فرار از سربازی و یا ایجاد پلی برای مهاجرت به دانشگاه نگاه میکنن و دختر ها هم دانشگاه میرن که رفته باشن؛ اما به هر حال در این مدتی که در دانشگاه حضور دارن این هدف مشترک و این چهارچوب ها رو حفظ میکنن.

همونطور که گفتم محیط های دیگه هیچ وقت به شما این امکان رو نمیده که به صورت کنترل شده، شخصیت خودتون رو شکل بدید. مدرسه؟ همه بچه هستن و از نظر سن و سال شکل داده به شخصیت اجتماعی برای یک بچه مدرسه ای هنوز زود هست. خیابان؟ کمی خشن نیست؟ اگر اشتباهی کنید به شدت تاوان نخواهید داد؟! محیط کار؟ هدف اول پول هست و به خاطر پول خیلی کارها ممکنه انجام بشه!

در بین مدرس ها هم کاملا مشخص هست

امیدوارم از مدرس های مطرحی که در حال فعالیت هستن کسی از من ناراحت نشه؛ اما شما به راحتی میتونید با گوش دادن به صحبت های یک مدرس متوجه بشید که این فرد دانشگاه رفته یا نه!

نوع ادبیات، شوخی هایی که یک مدرس میکنه، تکه کلام ها، لحن صحبت کردن و … همه و همه به راحتی به شما خواهند گفت که فرد مورد نظر دانشگاه رفته یا نه. بارها برای خود من پیش اومده که از دید خودم یک مدرس رو خیلی سطح پایین میدیدم و پیش خودم میگفتم چقدر این آدم ادبیات کوچه خیابونی داره! بعدها متوجه شدم که دانشگاه نرفته.

یادم میاد یک بار در حال گوش دادن به یک پادکست بودم. پادکستر داشت با یکی از مدرسین مطرح (در حوزه کاری خودش) صحبت میکرد. باور کنید یا نه من فقط تونستم 5 دقیقه این پادکست رو “تحمل” کنم! به قدری اون فرد از ادبیات سخیف و کوچه بازاری استفاده میکرد و به قدری خارج از چهارچوب یک پادکست صحبت میکرد که کروم رو بستم!

بعدا با خودم فکر کردم که نکته من خیلی روی این موضوع حساسیت دارم. اون پادکست رو برای یکی از دوستانم که در خارج از کشور در مقطع دکتری مشغول به تحصیل هست فرستادم. در جواب برای من یک وویس فرستاد و با این جملات شروع شد:

اه اه اه! ****** این دیگه چه طرز صحبت کردنه؟!

حتی شاید بتونیم اینطور بگم که جرقه نوشتن این مقاله از اون مکالمه شکل گرفت. وقتی بعدها فهمیدم اون مدرس هم دانشگاه نرفته و این پارادایم در ذهن من شکل گرفت که ظاهرا ارتباطی بین دانشگاه رفتن و سطح شخصیت وجود داره. و این نقطه ای بود که ورژن 2023 این مقاله رو نوشتم.

محیط دانشگاه، نه درس و مدرک

و باز هم تاکید میکنم منظور من از دانشگاه رفتن این نیست که مدرک بگیرید. منظورم این نیست که بهترین نمرات رو کسب کنید. تاکید من در حضور دارشتن در محیط و اتمسفر دانشگاه هست. جایی که به شما کمک میکنه شخصیت خودتون رو در تعامل با افراد سطح بالای جامعه شکل بدید.