دنبال یادگیری عکاسی هستید ؟ میخواید برای خودتون یک استاد عکاسی پیدا کنید ؟ اگه کسی بخواد عکاسی یاد بگیره حتما به این فکر خواهد کرد که بهترین کلاس عکاسی کجاست ؟ بهترین استاد عکاسی در ایران چه کسی هست ؟ آیا لازمه حتما به آموزشگاه عکاسی برم ؟ تدریس خصوصی عکاسی داشته باشم ؟ و کلی سوال دیگه که ذهن هر هنرجویی رو درگیر خودش می‌کنه . من محمدرضا صادقی هستم و در این مقاله میخوام به شما ویژگی های یک استاد عکاسی خوب رو معرفی کنم .

استاد عکاسی خوب کیست ؟

این سوالی هست که خیلی‌ها از من پرسیدن : دنبال یک استاد خوب برای عکاسی میگردم . پیش کی برم ؟ کدوم کلاس برم ؟ اصلا چکار کنم؟! قبل از هر چیزی اینو باید بگم که برای عکاسی داشتن یک استاد خیلی می‌تونه به روند یادگیری کمک کنه . توی علم شیمی چیزی داریم به نام کاتالیزور ؛ که وقتی به فرآیند شیماییی اضافه میشه سرعت اون واکنش رو افزایش میده .

داشتن یک استاد عکاسی تا حد زیادی مثل یک کاتالیزور عمل می‌کنه و باعث میشه علم و مخصوصا مهارت عکاسی رو در مدت زمان خیلی کمتری یاد بگیرید و درش استاد بشید . اگر سایت من رو دنبال کنید ، من یک سری پادکست اختصاصی دارم به نام صادکست ؛ توی یکی از قسمت های صادکست داشتم در مورد همین موضوع داشتن استاد صحبت می‌کردم . گوش کردنش خالی ار لطف نیست .

و اما ویژگی های یک استاد عکاسی خوب ! من با توجه و علم و تجربه ای که دارم (هم در استاد بودن و هم در هنرجو بودن) یک سری مشخصات برای یک استاد عکاسی خوب به دهنم می‌رسه که دوست دارم با شما به اشتراک بذارمشون . قطعا علم من کامل نیست و شاید چیزی رو از قلم انداخته باشم ؛ و خیلی خوشحال میشم نظر شما رو هم در انتهای این مقاله بدونم . و اما ویژگی ها :

#1 استاد عکاسی علم زیادی داره

بدیهی ترین نکته برای یک استاد خوب اینه که یک عکاس خوب باشه . کسی که بخواد به شما درس بده باید خودش روی مباحث تسلط کاملی داشته باشه . این تسلط به دست نمیاد مگر با مطالعه‌ی زیاد.

شاید خیلی‌ها فکر کنن که بیس و پایه‌ی عکاسی یک چیز مشخص هست و بعد از یاد گرفتن اونها دیگه لازم به افزایش مهارت های نظری و تئوری نیست ؛ اما واقعیت اینه که علم عکاسی (مثلا مثلث نوردهی) الفبای عکاسی محسوب میشه و تازه بعد از یاد گرفتن اون ، باید برای افزایش علم خودتون تا میتونید تلاش کنید.

به نظر من بهترین راه برای اینکه کسی بخواد علم خودش رو افزایش بده اینه که منابع و رفرنس‌های حیطه‌ی کاری خودش رو پیدا کنه و مطالب اونها رو دنبال کنه.

یادمه توی دانشگاه (رشته‌ی تحصیلی من هیچ ربطی به عکاسی نداره) استادی داشتم که فوق‌العاده به روز بود و هر چیزی که ازش سوال می‌کردl رو به راحتی بهم جواب می‌داد . یک روز ازش پرسیدم راز این همه به روز بودن شما چیه ؟ و در جواب به من گفت : من هر روز منابع مرجع حیطه‌ی تخصصی خودم رو مطالعه می‌کنم . و این دلیلی هست که در مورد خیلی چیزها دانش دارم . اتفاقا داستانش رو توی اینستاگرامم تعریف کردم . از همینجا می‌تونید مطالعش کنید :

® یه استادی دارم ؛ البته ربطی به عکاسی نداره . استاد دانشگام بود . من خیلی این بشرو قبول دارم . حالا مشکلاتی هم داره‌ها . مثلا اینکه خیلی خالی‌بنده و یه روده‌ی راست تو شیکمش نیست 🙂 و یه شارلاتان به تمام معنیه :)) اما مرد خوبیه ⁦:-D⁩ حالا چرا قبولش دارم ؟ این مرد ، خیلی آپدیته . هر چیزی که شما به فکرت برسه رو فقط یه کلمه ازش بگو این دو ساعت یه نفس برات حرف میزنه در بارش . اینی که میگم هر چیزی که به ذهنت میرسه ، اغراق نمیکم. از رنگ جوراب رییس کارخونه‌ی نیکون بگیر تا ریز معاملات امروز بورس تهران ! همه چی رو میدونه لامصب !. یه بار با این استادم رفته بودم کافی‌شاپ داشتیم صحبت می‌کردیم. همینجوری بهش گفتم دکترجان شما ماشالا اطلاعاتت خیلی زیاده ؛ داستان چیه ؟ برگشت بهم گفت ببین مهندس جان من هر روز میرم سایت فلان و سایت بهمان و این و اون و … گفت همه مقاله‌هاشونو میخونم . سایتایی که گفته بود میره ، رفرنس‌های بین‌المللی توی تخصصش بود . گذشت اون روز . با خودم گفتم اینترنتی که تو دسترس همه‌ی ماها هستو ببین این چجوری داره استفاده میکنه ، ما داریم چجوری استفاده میکنیم ! این داره خودشو آپدیت نگه میداره ،اما ما یا داریم تو تلگرام کلیپ میبینیم یا تو اینستا داریم می‌چرخیم فقط . تصمیم گرفتم که مثل این استادم باشم . البته فقط اخلاقای خوبش 🙂 از اون روز شروع کردم توی زمینه‌هایی که کار می‌کردم ، منابع به روز بین‌المللی رو مطالعه کردم . اینقدر این کارو ادامه دادم که الان میتونم ادعا کنم توی زمینه‌ی فعلی فعالیتم کاملا آپدیت هستم . همیشه و همیشه هم به همه توصیه میکنم که خودشونو با منابع بین‌المللی معتبر آپدیت نگه دارن . این کار علاوه بر اینکه باعث میشه اعتمادبه‌نفستون بیشتر بشه و توی یه جمع از هم طیفی هاتون همیشه آپدیت ترین و دقیق‌ترین نظر ، نظر شما باشه ، باعث معتبر تر شدن برند شخصی شما هم میشه . این یعنی شما رو به عنوان یه کارشناس خبره و مطلع میشناسن و این شمایید که در اولویت استخدام و همکاری با شرکت‌ها و مجموعه‌ها هستید . چیزی که من همیشه ازش سود بردم . پس به قول معروف : keep yourself updated. عکس بالا رم فقط برای این پست گرفتم . چون خواستم همراه این متن ، یه عکس خوب و حرفه‌ای هم ببینید و لذت ببرید. #رضاصاد #برند_شخصی

A post shared by Reza Sadeghi (@rezasaad) on Jul 22, 2017 at 8:05am PDT

آهسته و پیوسته !

البته این که میگم باید علم خودمون رو افزایش بدیم به این معنی نیست که اینقدر به خودمون فشار بیاریم که بعد از چند وقت دیگه توان مطالعه‌ی بیشتر رو نداشته باشیم . تجربه‌ی من میگه برای اینکه در طولانی مدت علممون زیاد بشه کافیه روزی فقط 1 نکته‌ی جدید یاد بگیریم .

اگر روزی فقط 1 نکته‌ی جدید یاد بگیرید ، در طولانی مدت به قدری علم شما افزایش پیدا میکنه که خودتون هم تعجب خواهید کرد. فقط 1 نکته در روز !

یا به قول معروف رهرو آن نیست گهی تند و گهی خسته رود …
پس یک استاد عکاسی خوب علم خودش رو در طولانی مدت افزایش داده و الان که قراره به شما درس بده منبع عظیمی از اطلاعات هست .

#2 استاد عکاسی با انصاف هست

انصاف ! یک کلمه‌ی خیلی قشنگ که معانی زیادی رو ممکنه در ذهن شما تداعی کرده باشه ؛ اما اجازه بدید منظور خودم رو از انصاف بیان کنم . یک استاد عکاسی خوب ، کسی هست که به خاطر بد بودن عکس‌های هنرجوهای خودش ، اونها رو مورد تمسخر قرار نمیده . استاد باانصاف کسی هست که اگر عکس هنرجوش خراب شد ، اون رو ناامید نمی‌کنه و با بی‌رحمی تمام عکسش رو نقد نمی‌کنه . یک استاد عکاسی خوب یادش نرفته خودش هم زمانی آماتور بوده . پس سعی کنیم مثل یک استاد خوب باشیم .

امان از این استاد های بی‌رحم !

یک چیزی رو حتما باید تعریف کنم براتون . خیلی خیلی زیاد مشاهده شده استادهایی هستن که وقتی هنرجوی بیچاره عکسی رو بهشون نشون میده برای بررسی ، اول با شدیدترین نقدها اون عکس رو می‌کوبن ! بعد خود عکاسش رو می‌کوبن ! و در نهایت کاری می‌کنن که اون شخص تا آخر عمرش جرات نکنه دست به دوربین بزنه .

بذارید اعترافی بکنم ؛ من هنوز درک نکردم  چرا این اتفاق میوفته !؟ یعنی چرا یک استاد عکاسی ، هنرجویی رو قبول میکنه ، ساعت ها بهش آموزش میده و وقت میذاره و در نهایت نابودش میکنه . شاید اگر یکی از همین استادهای بی رحم عکاسی ، مقاله‌ی من رو بخونه میگه : تو که بچه‌ای ! این چیزا حالیت نیست . این کارو باید بکنیم تا طرف آب‌دیده بشه !

اما به عنوان همون بچه از این عده سوال می‌کنم : هیچ می‌دونید بیشتر اون هنرجوهای عکاسی بعد از چنین نقد بی‌رحمانه‌ای روی عکساشون ، برای همیشه عکاسی رو میذارن کنار و دیگه دست به دوربین نمیزنن ؟ شما به این میگید تدریس ؟ به این میگید آبدیده شدن ؟

و به نظر من این کثیف‌ترین کاری هست که یک استاد عکاسی (استادنمای عکاسی) می‌تونه انجام بده . ما به عنوان استاد حق نداریم با بی احترامی با هنرجوی خودمون برخورد کنیم . یک هنرجو ولو هر چقدر هم که تازه کار و آماتور باشه ، به هر حال یک انسان هست و برای خودش و کارش احترام قائله . هیچ استادی حق نداره به دلیل بد بودن عکس‌ها هنرجوی خودش ، با بی‌رحمی اون رو نقد کنه .

بعضی‌ها استاد راهنما نیستند ؛بلکه چاهنما هستند

و حتما بهتون توصیه میکنم داستان مربوط به نقد بی‌رحمانه‌ی عکس‌های من توسط چند تا استاد(نما) و حالی که من از همشون گرفتم رو بخونید ! برای راحتی شما ، پست اینستاگرامم رو همینجا آوردم :

® دیروز دوستی بهم تو تلگرام پیام داد ، یه عکس برام فرستاد و لطف کرد نظرمو در مورد عکسش پرسید . من عکس رو که نگاه کردم دیدم چه عکس خوبیه . ترکیب بندی عالی ، سوژه عالی ، رنگ عالی ، مفهوم عکس عالی و .. خلاصه همه چیزش خوب بود . آخرسر هم یه چند تا نکته‌ی ریز فنی گفتم که اگه اینا رو روی عکس پیاده کنی ، بهتر میشه . بعد اون دوستم بهم گفت واقعا !؟! یعنی عکس من خوبه ؟؟ من گفتم آخه چرا باید الکی بگم خوبه وقتی بد باشه ؟! بهم گفت راستش این عکاسا اینقدر از عکسام ایراد میگیرن که دیگه جرات نمیکنم دست به دوربین بزنم . اونجا بود که تصمیم گرفتم این پست رو بذارم و یه خاطره‌ای بگم که خالی از لطف نیست . چند وقت پیش من یه سری جلسات نقد عکس میرفتم به طور هفتگی . یه مجموعه آموزشی بود حوالی میدون ولیعصر . اونجا روند کار اینجوری بود که عکاسا عکساشون رو به نوبت نشون میدادن و بقیه در مورد عکس نظر میدادن و اونو نقد میکردن . دو تا (مثلا) استادم بودن که این نقدها رو رهبری میکردن و هر از گاهی خودشون هم چیزایی میگفتن . من یادمه هر بار که عکسامو میبردم اونجا برای نقد ، سیل عظییییم تخریب ها و تو سر مال زدن ها رو نثار عکس بنده میکردن . و فقط من نبودم که آثارش اینجور له میشد ! اونجا رویه‌ی همیشگی همین بود ! من خودم عکسامو میدیدم و به نظر خودم اونا نه تنها به اون اندازه بد نبودن ، بلکه تاحدودی هم خوب بودن . حالا نمیگم عالی بودن . اما بدم نبودن دیگه . تا اینکه یه روز تصمیم گرفتم حال یک‌یک کسایی که اونجا هستن رو بگیرم و به خودشون ثابت کنم که دارن چرت و پرت محض میگن !! اونم همیشه ! چیکار کردم ؟ ورداشتم یکی از عکسای معروف استیو مک‌کری رو به عنوان عکس خودم بردم اونجا . استیو مک‌کری غول عکاسای خبریه . همه‌ی دنیا میشناسنش . اتفاقا همین عکسی هم که این بالا میبینید اون عکسه . اونجا عکسو روی فلش تحویل دادم تا از لپ‌تاپ قراضه‌ی اون استاد محترم روی ویدئو پرژکتور پخش شه و نقد شروع بشه .. نقد شروع شد 🙂 عجب عکس مزخرفی ! چه ترکیب بندی به درد نخوری داره ! رنگ بندیش افتضاحه ! آقای صادقی دیگه دست به دوربین نزن خواهشا ! حالت طبیعی داشتی موقع عکس گرفتن داداش ؟! در کل خوب نیست ! و کلی از این حرفا . منم با لبخند همه حرفا رو کامل گوش کردم 🙂 تموم که شد بلند شدم رفتم جلوی کلاس رو به همه : خاک بر سر همتون کنن که هیچ کس نفهمید این عکس مال استیو مک‌کریه !! آقایون اینقدر خفن هستن که عکس غول عکاسای دنیا رم نقد میکنن ! و همه هاج و واج .. 🙂 من دیگه اون استادا رو تو کلاس نقد عکس ندیدم. #رضاصاد

A post shared by Reza Sadeghi (@rezasaad) on Jul 10, 2017 at 8:30am PDT

اگر عکس هنرجوی ما بد بود چی ؟

شاید این سوء تفاهم پیش بیاد که من دارم میگم هر چقدر هم که عکس هنرجوی ما بد بود باز هم باید تعریف و تمجید کنیم ! نه این کار هم درست نیست . همونطور که نابود کردن روحیه‌ی یک هنرجو کار خیلی زشتی هست.

از اون طرف روحیه دادن بیجا و تعریف کردن از عکسی که واقعا خوب نیست هم کار به مراتب بدتری هست ؛ چون پایه‌ی و اساس علم اون هنرجو بر مبنای اشتباهی چیده میشه و چیزهایی رو فکر میکنه درسته که در واقع اشتباه هست . پس به عنوان یک استاد عکاسی باید چیکار کنیم ؟

بهترین روش برای نقد عکس یک هنرجو

بهترین راه برای نقد یک عکس اینه که مزایا در کنار معایب اون عکس گفته بشه به ترتیبی که میگم : اول از ماهیت عکس تعریف کنید . مثلا بگید آفرین ایده‌ی عکس از این درخت خیلی خوب بود  . بعد نکات مثبت عکس رو بگید . مثلا بگید ترکیب بندی رو خوب رعایت کردی ؛ باریکلا ! نوردهی عکست خیلی خوبه ؛ آفرین . و بعد نکات منفی عکس رو در قالب “پیشنهاد برای بهتر شدن عکس” مطرح کنید.

مثلا بگید عکست خیلی خوبه ؛ و اگه میخوای بهتر هم بشه روی رنگ این درخت کار کن . آسمون رو آبی تر کن . این قسمت عکس رو کراپ کن و … و برای مرحله‌ی آخر به یکی دیگه از نکات مثبت عکس اشاره کنید .

بهتون قول میدم با این روش نقد عکس ، نه کسی از شما ناراحت میشه ، نه شما به عنوان یک استاد عقده‌ای شناخته میشید . نه اینکه تعریف و تمجید الکی کردید از عکس ؛ و اون هنرجو علاوه بر اینکه روحیش چند برابر شده ، پی به اشکالات عکسش میبره و اونها رو درست میکنه .

#3 عکس‌های استاد به دل شما می‌نشینه

وقتی قراره یک نفر رو به عنوان استاد عکاسی انتخاب کنید  ؛ ترجیحا استادی باشه که عکساش رو دوست داشته باشید . چرا اینو میگم ؟ ببینید هر عکاس (چه استاد چه غیر استاد) برای خودش سبک شخصی داره . یعنی حال و هوای عکس‌هاش کاملا اختصاصی خودش هست و دیگران با دیدن عکس‌های اون شخص متوجه میشن که چه کسی عکس رو گرفته .

اگر قرار بود کسی رو به عنوان استاد انتخاب کنید ترجیحا (توی پاراگراف بعدی میگم چرا گفتم “ترجیحا” ، و نگفتم “همیشه”) برید و عکس‌هایی که اون استاد گرفته رو یک نگاهی بهش بندازید . با سبک کاری اون شخص آشنا بشید . ببینید که عکس‌هاش به دل شما میشینه ؟ از عکس‌هاش خوشتون میاد ؟ دلیل من برای این کار اینه که هر استاد به صورت ناخودآگاه شما رو به سمتی هدایت میکنه که شبیه خودش بشید . و بعد از مدتی احتمالا سبک کارهای شما تا حدودی شبیه کارهای استادتون میشه .

‌ دنیای بدون مرز !‌ این شعاریه که برند لباس H&M توی تبلیغات خودش به کار میگیره . و من خیلی خوشحالم که بخشی از این پروژه هستم. ‌ ‌ مدتی قبل از طرف یکی از شعبه‌های H&M توی لس‌آنجس با من تماس گرفتن و ازم خواستن برای تبلیغات محیطی یکی از فروشگاهاشون چند تا پوستر طراحی کنم با یک مدل ایرانی .‌ ‌ برام خیلی جالب بود که چرا H&M براش جالب شده از مدل ایرانی استفاده کنه . از طرف ، همین سوالم کردم . اسمش متیو (Matthew) بود . شروع کرد دو ساعت برام حرف زد و گفت آره ! شعار ما دنیای بدون مرزه . ملیت‌ها نباید باعث بشن ما از هم دور بشیم و ..از این حرفا⁦:-D⁩‌‌ ‌ و در نهایت این صحبت موجب همکاری من با H&M شد و از این بابت خیلی خوشحالم .‌ ➖➖➖➖ model : @mohammad.ysfn photo : @rezasaad ➖➖➖➖‌‌ ‌ #رضاصاد #اچ_اند_ام #عکاسی_مدلینگ

A post shared by Reza Sadeghi (@rezasaad) on Mar 21, 2018 at 3:58am PDT

همیشه استثناء وجود داره

توی پاراگراف قبل گفتم “ترجیحا” عکس‌های استاد رو نگاه کنید. چرا نگفتم حتما ؟ دلیل اینه که بعضی از استادهای عکاسی هستن که سبک شخصی خودشون رو کاملا درک کردن و می‌دونن المان‌های تشکیل دهنده‌ی سبک شخصیشون چیا هست . و به همین دلیل میتونن شما رو جوری آموزش بدن که ازشون الگو نگیرید و سبک اختصاصی خودتون رو پیدا کنید.

اگه بخوام یک مثالی بزنم میتونم یاد گرفتن زبان رو مطرح کنم . فرض کنید استاد زبانی وجود داره که سالها در انگلیس زندگی کرده و لهجه‌ی بریتانیایی داره . حالا این شخص اومده ایران و میخواد آموزش زبان بده . اما ایشون به قدری حرفه‌ای هست که سر کلاس بدون لهجه صحبت می‌کنه . چرا ؟ چون اینو میدونه که شاید دانشجوهاش از لهجه‌ی بریتانیایی خوششون نیاد و دوست داشته باشن با لهجه‌ی دیگه ای زبان رو یاد بگیرن . پس این استادِ خوبِ زبان ، اصل مطلب رو منتقل می‌کنه ؛ نه سبک خودش رو

لازم می‌دونم یک نکته رو حتما یادآور بشم : اینکه اگر ما از عکس استادی خوشمون نیاد به این معنی نیست که عکس‌های اون شخص بد هست . این رو در نظر بگیرید که ممکنه سبک کاری و سلیقه‌ی فردی اون استاد با شما فرق داشته باشه . لذا نپسندیدن یک عکس به معنی بد بودن کار عکاسش نیست .

#4 مدرک گرا نباشیم

من خیلی با این سوال مواجه میشم : ببخشید استاد شما مدرک هم میدید ؟
متاسفانه جامعه‌ی ما به سمتی رفته که مدرک برای ما از اصل علم مهم‌تر شده . نمونش کل تحصیلات دانشگاهی و آکادمیک . برای خیلی از ما مهم نیست که چقدر از رشته‌ی دانشگاهی خودمون علم کسب می‌کنیم . فقط این مهمه به هر طریقی که شده این مدرک رو بگیریم و خلاص ! این روند قطعا در آینده به ما آسیب‌های خیلی زیادی خواهد زد ؛ البته همین الان هم زده !

اما بیایم در مورد عکاسی صحبت کنیم . من مدرک‌های عکاسی زیادی دارم و اینو با قاطعیت میگم که : تا این لحظه هیچ یک از مدارک من به کارم نیومده . اگه قراره از عکاسی پول در بیارید ، هیچ جا از شما نخواهند پرسید مدرک از کجا گرفتی ؟ توی کدوم دوره شرکت کردی ؟ و .. بلکه فقط و فقط از شما عکس خوب می‌خوان . از شما نمونه کار خوب می‌خوان . همونطور که قبلا هم ذکر کردم ، رشته‌ی تحصیلی دانشگاهی من هیچ ربطی به عکاسی نداره و من با علاقه‌ی خودم این حرفه رو دنبال کردم .

پس یک استاد خوب لزوما به شما مدرک نمیده . یک استاد خوب حتی شاید به شما جزوه هم نده ؛ اما علمی که به شما میده توی کار به دردتون میخوره و شما رو از همکارای خودتون جلو میندازه . فراموش نکنیم که مدرک گرایی دانشگاهی چه بلایی سر کشور ما آورده . اجازه ندیم سر عکاسی هم این بلا بیاد .

#5 یک استاد خوب هنرجوی خوبی هم هست

باور کنید شعار نمیدم ! بعضی استادها هستن (امیدوارم توی کشور ما نباشن !) که وقتی شروع به تدریس میکنن دیگه خودشون رو خدای علم و دانش تصور میکنن و یاد گرفتن از دیگران براشون افت داره . به من همچین کسی “استاد” نمیگم هیچ وقت . و اگه بخوام یکم از خودم تعریف و تمجید کنم میگم که من همیشه یک هنورجوی خوب بودم . هر کسی که می‌تونسته به من علمی رو یاد بده ، بدون هیچ خجالتی یاد گرفتم ولو اینکه از من کوچکتر بوده (از نظر سنی منظرومه)

پس استادی برای شما خوب هست که همزمان شاگرد خوبی هم باشه . من سر کلاس‌هام بارها شده که از هنرجوهای خودم چیز یاد گرفتم و از این بابت خیلی هم خوشحالم و همیشه با افتخار این رو اعلام میکنم که اینقدر هنرجوهای خوبی دارم که ازشون چیز یاد می‌گیرم.

#6 یک استاد خوب به هیچ وجه آدم مغروری نیست

بعضی استادها فکر می‌کننن حالا تا چند بار بهشون استاد استاد گفتن ، خبری شده و کسی هستن ! اجازه بدید اینو بگم که اگر کسی بزرگترین استاد عکاسی دنیا هم باشه ، بازهم کس خاصی محسوب نمیشه . استادی برای شما خوبه که با شما در کمال ادب صحبت میکنه و به دلیل اینکه علم شما توی یک زمینه‌ی خاص از اون کمتره خودش رو بالاتر نمی‌دونه . چون قطعا علم شما در خیلی زمینه ها از اون شخص بیشتره .

مثلا من خیلی از نکات وب و سئو رو از یکی از هنرجوهای خودم یاد گرفتم . خیلی برام زیبا و دلنشین بود که سر عکاسی من استاد اون بودم و سر آموزش سئو اون استاد من . و اگه یک استاد این رو درک کنه که فقط در زمینه‌ی عکاسی علمش از دیگران بیشتره نه چیز دیگه ، به هیچ عنوان غرور برش نمیداره .

استاد خوب تا جایی که می‌تونه در دسترس هنرجوهای خودش هست . به طور مثال من همیشه گفتم که سعی میکنم حداکثر در 48 ساعت جواب ایمیل هایی که به من زده میشه رو بدم.(info@rezasadeghi.net) اگه ارتباط گرفتن با استادتون براتون سخت باشه طبعا تا حدی فرآیند آموزش کند خواهد شد.

البته من درک میکنم شاید تعداد زیاد پیام‌ها یکم کار رو برای اساتید سخت کنه ، اما وقتی کسی به یک استاد احترام میذاره و هزینه‌ی زیادی رو بابت کلاس‌هاش پرداخت می‌کنه ، متقابلا استاد هم باید برای هنرجوی خودش احترام قائل باشه و جوابگو.

البته نه هر سوالی دیگه!

این رو شاید اگر توی اینستاگرام اکانتی در مورد یک موضوع تخصصی داشته باشید تجربه کردین؛ درسته که من گفتم یک استاد عکاسی یا کلا هر استادی باید در دسترس باشه، اما حرف من به این معنی نیست که این دسترسی همیشگی هست و میشه هر سوالی رو هر زمانی پرسید.

مثال میزنم: خود من بارها توی دایرکت اینستاگرام ازم سوالاتی شده که از قبل، توی سایت، پست‌های اینستاگرام و حتی تلگرام به صورت کامل و مفصل در موردش صحبت کردم.

خیلی وقت‌های از سر کنجکاوی پروفایل کسانی که به من دایرکت میدن و اینطور سوالات رو می‌پرسن رو نگاه میکنم و متوجه میشم که دقیقا همین چند دقیقه قبل من رو فالو کردن و پیش خودشون گفتن حالا بذار یه سوالی هم بپرسیم! یعنی این دوستان حتی به خودشون زحمت این رو هم ندادن که ببینن آیا من توی سایت یا پست های خودم در مورد این موضوع مطلبی دارم یا نه.

خب همونطور که می‌دونید وقت همه‌ی ما در هر روز 24 ساعت هست و اگر قرار باشه یک استاد عکاسی تمام وقت خودش رو برای پاسخ دادن به سوالاتی که شاید تا 90 درصدش هم تکراری هست بذاره عملا دیگه نمی‌تونه به هدف اصلی خودش – که یاد دادن عکاسی به هنرجوها هست – برسه.

خب من خودم شخصا سایتم رو برای همین راه اندازی کردم و سوالاتی که خیلی از من پرسیده میشه رو در قالب مقاله روی سایت منتشر میکنم و این باعث میشه نه تنها کسانی که سوال دارن به حوابشون برسن؛ بلکه کسانی که ممکنه در آینده این سوال براشون به وجود بیاد، جایی وجود داره که جواب سوال درش نوشته شده و فاصله‌ی اونها تا جواب فقط یک گوگل کردنه.

#7 استاد عکاسی صبور هست

شاید مهم‌ترین ویژگی یک استاد خوب ، نه فقط در عکاسی ، که در همه‌ی زمینه‌ها صبر خیلی زیاد باشه . قرار نیست مطالب با یک بار گفتن در ذهن هنرجوها نقش ببنده . استاد خوب این رو میدونه و اگر هنرجوی خودش مطلبی رو متوجه نشد ، در کمال ادب ، دوباره ، سه‌باره …ده‌باره اون مطلب رو تکرار میکنه و هیچ نشونی از عصبی بودن در چهره و حرفاش پیدا نمیشه .

یاد دادن چیزی به کسی مثل پیدا کردن آدرس برای رسیدن به یک مقصد می‌مونه . اگه از خیابان اول به مقصد نرسیدیم چیکار می‌کنیم ؟ ماشین رو به آتش می‌کشیم ؟! مسلما نه . راه دوم راه سوم و … تا راه دهم رو هم امتحان می‌کنیم تا بالاخره به مقصد برسیم . (البته فرض کنیم روی گوشیمون ویز و گوگل‌مپ نداریم D: )

خود من توی این موضوع به هیچ عنوان با کسی تعارف ندارم . استادی که حاضر نیست برای هنرجوی خودش وقت بذاره کسی نیست که بتونه استاد من باشه . بارها شده توی کلاس‌های مختلف ، حالا چه هنر تخصصی خودم ، چه دانشگاه و یا هر چیز دیگه ، فقط به دلیل بی حوصله بودن استاد ، قیدش رو زدم و عوضش کردم . نمی‌خوام به شما هم توصیه کنم این کار رو انجام بدید ؛ چون چیزی که گفتم فقط تجربه‌ی شخصی خودم بود ؛ نه یک اصل اثبات شده‌ی علمی ؛ فقط دوست دارم اینو بدونید که عوض کردن استاد توی اینجور مواقع هر اشکالی هم که داشته باشه برای اعصاب شما مفید خواهد بود !

آیا من یک استاد خوب هستم  ؟

ویژگی‌هایی که به ذهنم رسید از نظر من فرق یک استاد معمولی و یک استاد خوب و عالی هست . امیدوارم تمام استادهای کشورمون این ویژگی‌ها رو داشته باشن . اما واقعیت اینه که فعلا اینطور نیست و تجربه‌ی شخصی من گواه این رو میده (لااقل برای خودم) . عکاسی یک هنره و هیچ هنری رو نمیشه با اعصاب خوردی یاد گرفت . چون یک هنرمند بعد از علمی که داره با احساسات خودش کار می‌کنه . پس اجازه ندیم تحت تاثیر عنصر نامطلوبی قرار بگیریم .

بعد از نوشتن ویژگی‌ها بالا ، این سوال برای خودم به وجود اومد که آیا خود من یک استاد خوب هستم ؟ آیا این ویژگی‌هایی که در بالا ذکر کردم شامل حال خودم هم میشه یا فقط اسم استاد رو یدک می‌کشم ؟ پاسخ اینه که از نظر خودم ،بین  چیزی که انتظارش دارم و چیزی که الان هستم زمین تا آسمون تقاوت وجود داره . امیدوارم از دید دیگران یک استاد خوب باشم ؛ اما اگر خودم بخوام در مورد خودم حکم صادر کنم.

سوالات متداول در مورد بهترین استاد

[accordions]
[accordion title=”چه معیارهایی برای شناخت بهترین استاد وجود دارد؟” load=”hide”]معمولا استاد های خوب دارای ویژگی های مشترکی هستند؛ از جمله آنها می‌توان به این موارد اشاره کرد:
یک استاد خوب دارای علم زیادی هست
یک استاد خوب منصف هست ؛ چه در موارد مالی و چه در موارد علمی
نمونه کارهای یک استاد عکاسی خوب به دل شما می‌نشینه (این مورد سلیقه‌ای هست)
مدرک گرایی جایی در تفکرات یک استاد عکاسی خوب ندارد
یک استاد خوب ، علم آموزش خوبی هم هست
استاد خوب به هیچ وجه مغرور نیست
صبر ویژگی کلیدی یک استاد خوب است
[/accordion]
[accordion title=”آیا رضاصاد یک استاد عکاسی خوب هست؟” load=”hide”]قسمتی از متن مقاله:
بعد از نوشتن ویژگی‌های یک استاد عکاسی ، این سوال برای خودم به وجود اومد که آیا خود من یک استاد خوب هستم ؟ آیا این ویژگی‌هایی که در بالا ذکر کردم شامل حال خودم هم میشه یا فقط اسم استاد رو یدک می‌کشم ؟ پاسخ اینه که از نظر خودم ،بین چیزی که انتظارش دارم و چیزی که الان هستم زمین تا آسمون تفاوت وجود داره . امیدوارم از دید دیگران یک استاد خوب باشم ؛ اما اگر خودم بخوام در مورد خودم حکم صادر کنم …[/accordion]
[accordion title=”غرور یک استاد از کجا ناشی می‌شود؟” load=”hide”]بعضی استادها گمان می‌کنند حالا تا چند بار بهشون استاد استاد گفتن ، خبری شده و کسی هستن !
اجازه بدید اینو بگم که اگر کسی بزرگترین استاد عکاسی دنیا هم باشه ، باز هم کس خاصی محسوب نمیشه . استادی برای شما خوبه که با شما در کمال ادب صحبت میکنه و به دلیل اینکه علم شما توی یک زمینه‌ی خاص از اون کمتره خودش رو بالاتر نمی‌دونه . چون قطعا علم شما در خیلی زمینه ها از اون شخص بیشتره .[/accordion]
[accordion title=”نظر رضاصاد در مورد مدرک عکاسی چیست؟” load=”hide”]متاسفانه جامعه‌ی ما به سمتی رفته که مدرک برای ما از اصل علم مهم‌تر شده . نمونه اش کل تحصیلات دانشگاهی و آکادمیک .
برای خیلی از ما مهم نیست که چقدر از رشته‌ی دانشگاهی خودمون علم کسب می‌کنیم . فقط این مهمه به هر طریقی که شده این مدرک رو بگیریم و خلاص ! این روند قطعا در آینده به ما آسیب‌های خیلی زیادی خواهد زد ؛ البته همین الان هم زده ![/accordion]
[accordion title=”چرا باید عکس های یک استاد به دل هنرجو بنشینه؟” load=”hide”]این نکته کاملا مسلم هست که هنرجو تا حدود بسیار زیادی از استاد خودش تاثیر خواهد پذیرفت. لذا اگر قرار باشد شما شبیه استاد خودتون بشید و کارهای شما هم شبیه کارهای استاد عکاسی شما بشه، پس چه بهتر که استادی را انتخاب کنید که از کارهای او خوشتان می‌آید.[/accordion]
[/accordions]