این روزها عکاسی با ریسه خیلی مد شده. عکاس‌های زیادی هستن که دوست دارن از مدل‌هاشون عکس‌هایی با ریسه بگیرن و دنبال این هستن که بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی با ریسه نوری چی هست. بعضی‌ها هم دنبال ژست عکاسی با ریسه هستن و میخوان ایده های خوبی برای عکس های هنری خودشون بگیرن. خب این مقاله دقیقا برای این دوستان نوشته شده.

عکاسی با ریسه اخیرا خیلی مد شده

راستش دلیل اصلی اینکه من اقدام به نوشتن این مقاله کردم دقیقا همین موضوع بود که توی دو سه سال گذشته، عکاسی با ریسه خیلی باب و متداول شده و موضع تا جایی جلو رفته که اگه یک عکاس ، عکس‌های با ریسه نداشته باشه براش افت داره و کسر شان اون شخص هست !

خب من همیشه این رو گفتم که ما در هنر حق نداریم دیگران رو محدود و مجبور کنیم. هنر راه خودش رو میره و چقدر خوبه که ما هم بتونیم همراه هنر و ابداعات جدید اون جلو بریم. از جمله‌ی همین ابداعات ، عکاسی پرتره با ریسه هست که دو سه سالی هست که توجه‌ها رو به خودش جلب کرده.

همه چیز زیر سر brandon woelfel هست !

اگر با عکاسی پرتره کمی آشنا باشید و توی اینستاگرام و یوتیوب یک چرخی زده باشید ، بدون شک اسم brandon woelfel رو شنیدید یا حتی بدون اینکه بدونید کی هست ، عکس‌هاش رو دیدید.

برندون وُفِل یک عکاس آمریکایی هست که توی این چند سال به خاطر سبک خاص عکاسی پرتره‌ش خیلی معروف شده. تا جایی که به قول بعضی‌ها ، الان توی اینستاگرام برای خودش یک امپراطوری درست کرده و چند میلیون دنبال کننده داره که عکس‌های بی‌نظیرش رو دنبال می‌کنن.

تا جایی که یادمه ، این برندون وفل بود که برای اولین بار این داستان عکاسی با ریسه رو شروع کرد. البته این نظر خودمه؛ چون تا جایی که یادمه و بررسی کردم، تا قبل از برندون وفل کسی به طور جدی با این تکنیک عکاسی پرتره انجام نمیداد.

بعد از برندون ، عکاس‌های دیگه‌ای هم شروع به استفاده از ریسه برای عکاسی پرتره کردن و کم کم این موضوع به مذاق خیلی از عکاس‌ها خوش اومد و راه خودش رو به تمام کشورها از جمله ایران خودمون باز کرد؛ و الان به لطف برندون خیلی‌ها عکاسی با ریسه رو جزو سبک‌های روتین خودشون قرار دادن.

https://www.instagram.com/p/B6FHk1OJ3Jn/?utm_source=ig_web_copy_link

تنظیمات دوربین برای عکاسی با ریسه

خب حالا که دونستیم داستان عکاسی با ریسه از کجا شروع شد ، بریم سراغ اینکه از نظر فنی باید چه کاری انجام بدیم که عکس‌ها خوب و زیبایی رو خلق کنیم. به قول انسل آدامز افسانه‌ای:

ما عکس‌ها را نمی‌گیریم ؛ بلکه آنها را می‌سازیم.

دیافراگم ، مهم‌ترین قسمت کار

وقتی اسم عکاسی با ریسه رو میگم ، بیشتر ما ذهنمون سمت این عکس‌هایی میره که خود مدل یک طرف ریسه رو دستش گرفته؛ اون ریسه تا دوربین ادامه داره و هر چقدر لامپ‌های ریسه به دوربین نزدیک و نزدیکتر میشه ، چراغ‌ها تار تر میشه.

خب همونطور که توی مقاله‌ی مثلث نوردهی هم براتون گفتم ، داستان اصلی برمیگرده به اندازه‌ی دیافراگم لنز. نمی‌خوام براتون توضیحات طولانی بدم و خستتون کنم. در همین حد این رو بدونید که اگر دوست دارید همچین عکس‌هایی بگیرید، باید روی دوربین ، عدد دیافراگم (f) رو روی کمترین مقدار ممکن تنظیم کنید.

حالا اینکه کمترین مقدار ممکن چی هست، این کاملا برمیگرده با مدل لنز شما. هر چقدر لنز به شما اجازه‌ی این رو بده که دیافراگم رو روی عدد کمتری بگذارید بهتر هست؛ و به این معنی هست که چراغ هایی که به دوربین نزدیک‌تره ، بیشتر و زیباتر تار میشه.

با فرمت RAW عکس بگیرید

عکاسی با فرمت RAW یا به فارسی: خام، به این معنی هست که وقتی شما عکس رو میگیرید ، اطلاعاتی که سنسور دوربین دریافت کرده بدون هیچ تغییر و ویرایش مستقیما روی کارت حافظه‌ی دوربین شما ذخیره میشه. بر خلاف فرمت‌های فشرده‌سازی دیگه مثل JPEG که عکس‌ها رو فشرده میکنن فرمت خام هیچ کاری روی عکس انجام نمیده.

مزیت عکاسی با فرمت RAW این هست که دست شما برای ادیت عکس به مراتب بازتر هست و شما می‌تونید نسبت به زمانی که با فرمت JPEG عکاسی میکنید ، تغییرات بیشتری رو در زمان ادیت روی عکس اعمال کنید.

خب از اونجایی که عکاسی در این سبک در واقع یک جورایی عکاسی پرتره محسوب میشه؛ و من برای عکاسی پرتره همیشه توصیه میکنم که با فرمت خام عکاسی کنید ، اینجا هم به همین صورت هست. حتما با فرمت RAW عکاسی کنید که بعدا بتونید عکس رو در لایت‌روم و فتوشاپ با قدرت بیشتری ادیت کنید.

روی مدل اولویت دیافراگم عکاسی کنید

از اونجایی که در مورد تنظیمات دوربین برای عکاسی با ریسه حرف میزنیم ، میخوام به این موضوع هم اشاره کنم که بهترین مد برای این تکنیک ، مد اولویت دیافراگم (aperture priority) هست. این مد رو می‌تونید در دوربین‌های خودتون به این صورت پیدا کنید:

• در نیکون: A
• در کنون: A_v
• در سونی: A

داستان مد اولویت دیافراگم اینه که شما به دوربین خودتون اندازه‌ی دیافراگم (همونی که بالاتر در موردش صحبت کردیم) رو اعلام می‌کنید ، دوربین هم خودش بقیه‌ی تنظیمات رو انجام میده تا عکس شما از نظر نوردهی ، مناسب باشه و نورش کم یا زیاد نشه.

البته خیلی هم جای نگرانی نیست. اگر به هر دلیل نور عکس کم یا زیاد بشه، چون داریم با فرمت RAW عکاسی می‌کنیم ، بعدا دست ما برای ادیت عکس باز هست و می‌تونیم توی فتوشاپ و لایت‌روم نور عکس رو درست کنیم. این رو هم در نظر داشته باشید که وقتی در مورد درست کردن نور عکس حرف میزنم ، به این معنی هست که از “نظر ما” نور عکس درست باشه. وگرنه همونطور که بارها گفتم :

هیچ قانونی در عکاسی وجود نداره

عکاسی روی مد دستی هم توصیه میشه

گاهی هم هست که ما میخوایم خیلی حرفه‌ای و باکلاس عمل کنیم و تمام تنظیمات دوربین رو خودمون انجام بدیم. اینجاست که من توصیه میکنم روی مد دستی که توی دوربین‌ها با حرف M نشونش میدن عکاسی کنید.

عکاسی روی مد M به ما این اجازه رو میده که تمام اضلاع مثلث نوردهی (شاتر – دیافراگم – آیزو) رو خودمون به صورت دستی تنظیم کنیم و دوربین دیگه در کار ما هیچ دخالتی نمیکنه. خود من شخصا بیشتر عکس‌هایی که میگیرم روی همین مد M هست؛ چون به قول تونی نورثروپ :

من عادت ندارم تصمیمات مهم در عکاسی رو به دوربینم واگذار کنم !

البته این رو هم در نظر داشته باشید که وقتی روی مد دستی عکاسی میکنید باید در شرایطی باشید که زمان برای شما اولویت نداشته باشه. مثلا اگر در شرایطی هستید که وقت تنظیم کردن دوباره‌ی دوربین برای هر عکس رو ندارید ، همون بهتره که از مد اولویت دیافراگم استفاده کنید. اما اگر وقت و شرایط به شما این اجازه رو میده ، مد M دقیقا برای همین کار ساخته شده.

وایت بالانس به اختیار خود !

در مورد وایت بالانس خیلی حرف نمی‌زنم. به این دلیل که اگر با فرمت خام عکاسی کنید ، بعدا دست شما برای تغییر مقدار وایت بالانس کاملا باز هست. در این شرایط شما 2 تا کار میتونید انجام بدید:

1. وایت بالانس روی حالت اتوماتیک باشه و دوربین هر کاری دوست داره بکنه.
2. وایت بالانس رو به صورت دستی روی یک عدد مشخص تنظیم کنید و دیگه بهش دست نزنید.

دقیقا ! همونطور که متوجه شدید من در این دو حالت داشتم وایت بالانس رو از سر خودمون وا میکردم ! یعنی بیشتر به عنوان یک چیز اضافه بهش نگاه میکنم که بعدا میتونیم توی ادیت درستش کنیم. پس بهتره که الان کاری کنیم که خیلی مزاحم کار ما نشه.

البته نکته‌ی مهم اینه که فقط زمانی با وایت بالانس این رفتار رو میکنیم که دوربین روی حالت عکاسی با فرمت RAW تنظیم شده باشه. اگر با فرمت JPEG عکاسی میکنید ، اتفاقا باید حواستون خیلی خیلی به مقدار وایت بالانس باشه.

استفاده از فلش در آتلیه

اگر در محیط استودیویی این سبک عکاسی رو انجام میدید و از فلش ، حالا چه اسپیدلایت و یا چه استروب برای نورپردازی مدل خودتون استفاده میکنید، این نکته رو باید در نظر داشته باشید که همیشه تا جای ممکن از کمترین قدرت فلش خودتون استفاده کنید.

این نکته‌ی جالب رو هیچ وقت فراموش نکنید که یکی از اصلی‌ترین دلایل استفاده از فلش در عکاسی ، جبران کردن کمبود نور سوژه هست، نه استفاده به عنوان نور اصلی محیط.

بنابراین باید حواسمون باشه که در استفاده از فلش زیاده روی نکنیم و با توجه به اینکه ماهیت عکاسی با ریسه ، تاریک هست ، باید از کمترین قدرت‌های فلش استفاده کنیم. البته باز هم این رو میگم که هیچ قانونی در عکاسی وجود نداره. شما بعد از یادگیری این اصول می‌تونید قوانین رو به میل خودتون بشکنید.

ژست عکاسی با ریسه

زمانی که در حال عکاسی پرتره با ریسه هستید 2 تا نکته رو فراموش نکنید:

1. شما در حال عکاسی پرتره هستید.
2. دلیل استفاده از ریسه ، افزایش جذابیت عکس هست؛ و خود ریسه‌ها سوژه‌ی اصلی ما نیستن.

بنابراین اگر سراغ عکاسی با ریسه رفتید و یا مدل و مشتری شما از شما درخواست کرد که چند فریم عکس با ریسه هم ازش بگیرید ، شمای عکاس باید این نکته همیشه توی ذهنتون باشه که هدف اصلی ، گرفتن یک عکس پرتره‌ی خوب هست؛ و این ریسه‌ها فقط و فقط کمک‌کننده به جذابیت عکس هستند و هیچ وقت نباید جوری عکاسی کنید که مخاطب ، ریسه رو به عنوان سوژه‌ی اصلی تشخیص بده.

ایده عکاسی با ریسه

همیشه در مورد ایده گرفتن برای عکاسی این رو گفتم : لطفا توی اینستاگرام دنبال ایده نباشید. در عوض از اپلیکیشن pinterest استفاده کنید. به عقیده‌ی خیلی‌ها ، pinterest در واقع یک جورایی بانک ایده محسوب میشه.

مراقب باشید

لطفا مراقب جون و سلامتی خودتون باشید ! معمولا توی بازار 2 مدل ریسه وجود داره:

1. ریسه‌هایی که با برق کار میکنن.
2. ریسه‌هایی که با باتری یا USB کار میکنن.

لطفا محض مراقبت از جون خودتون و مدلتون هم که شده ، تحت هیچ شرایطی با ریسه‌هایی که با برق کار میکنن عکاسی نکنید. یک درصد احتمال بدید موقع عکاسی سیم این ریسه‌ها پاره شده و شما رو برق بگیره ؛ از اونجایی که معمولا در این سبک ، ریسه‌ها به دور دست و صورت و سر و بدن مدل پیچیده میشه ، اگر همچین اتفاقی بیفته ، تا شما بیاید ریسه رو باز کنید کار از کار گذشته !

اما ریسه‌هایی که با باتری یا حتی USB کار میکنن کاملا بی‌خطر هستن و در صورت پاره شدن سیم ، هیچ اتفاقی برای شما و مدلتون نخواهد افتاد. پس اول ایمنی بعد کار !

سوالات متداول

[accordions]
[accordion title=”بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی با ریسه چیست ؟” load=”hide”]با دیافراگم باز عکاسی کنید
با فرمت خام عکاسی کنید
از مد اولویت دیافراگم یا حتی مد دستی استفاده کنید
خیلی نگران وایت بالانس نباشید
از استفاده نکنید و اگر مجبور شدید ، با کمترین قدرت این کار رو انجام بدید[/accordion]
[accordion title=”در ژست عکاسی با ریسه باید به چه چیزی توجه کرد؟” load=”hide”]مهم‌ترین نکته در عکاسی با ریسه اینه که فراموش نکنید که شما در حال عکاسی پرتره هستید و هدف اصلی شما ، نشون دادن مدل هست. پس اجازه ندید که ریسه‌ها باعث بشه توجه مخاطب از روی مدل برداشته بشه.[/accordion]
[accordion title=”بهترین ایده برای عکاسی با ریسه چیست؟” load=”hide”]بهترین روشی که میشه برای عکاسی با ریسه ایده گرفت ، دیدن عکس‌های حرفه‌ای و قوی هست.[/accordion]
[accordion title=”چگونه عکس هنری با ریسه بگیرم؟” load=”hide”]برای گرفتن عکس هنری با ریسه به دو نکته توجه داشته باشید:
اول: در فن عکاسی با ریسه استاد بشید. یعنی عکس های شما از نظر فنی و ظاهری باید شکیل و چشم نواز باشه.
دوم: به مفهوم و معنای عکس خودتون توجه کنید. عکس خوب درست مثل فیلم خوب قابل تفسیر و نقد هست.[/accordion]
[accordion title=”چه نوع ریسه‌ای بخریم؟” load=”hide”]در بازار 2 مدل ریسه وجود داره:
ریسه‌هایی که با برق شهری کار میکنن
ریسه‌هایی که با باتری یا USB کار میکنن
و من اکیدا توصیه میکنم برای حفظ جون و سلامتی خودتون هم که شده با ریسه‌هایی که با برق کار می‌کنن عکاسی نکنید.[/accordion]
[/accordions]