برای هر چیزی ابتدایی وجود داره ؛ و سایت رضاصاد هم کار خودش رو از اینجا و این پست شروع می‌کنه . مایلم توضیح بدم به چه دلیل این سایت رو ساختیم و چه هدفی داریم.

داستان از کجا شروع شد ؟

من از حدود 1 دهه پیش به کار گرافیک و هنر مشغول شدم ؛ اون هم دقیقا زمانی که توی دوره‌ی راهنمایی تحصیل می‌کردم . کاملا روزی رو که با فتوشاپ آشنا شدم یادمه . توی مدرسه ، ما هفته‌ای یک جلسه کلاس کامپیوتر داشتیم و هر ترم به ما یک نرم‌افزار رو آموزش می‌دادن . یکی از همون ترم ها قرار شد به ما فتوشاپ رو یاد بدن . به وضوح توی خاطرم هست اولین جلسه ای که معلممون بهمون فتوشاپ رو آموزش داد .

یادمه اون روز توی فتوشاپ عکس یک شخصی رو باز کرد . و دماغ اون شخص رو بزرگ کرد . من که تا اون لحظه شاهد همچین معجزه‌ای نبودم ، یک دل نه صد دل عاشق این نرم‌افزار شدم. از اون روز بود که شروع کردم به یادگیری فتوشاپ . اون زمان اینترنت خیلی متداول نبود . علی‌الخصوص سایت های آموزش گرافیک که اصلا وجود نداشت . برای همین شخصا شروع کردم به کلنجار رفتن با فوتوشاپ تا خودم همه‌ی ابزار های اون رو یاد گرفتم .

از اون داستان چندین سال گذشت تا اینکه مدتی قبل احساس کردم برای توسعه‌ی کسب و کارم نیاز به یادگیری عکاسی دارم . معمولا اولین قدم من برای یاد گرفتن چیزی ، گوگل کردن اون موضع هست . برای همین خیلی معمولی شروع کردم به جست‌وجوی عبارت “آموزش عکاسی” . اما در کمال ناباوری فقط یکی دو تا سایت به درد بخور فارسی پیدا کردم . سایت‌های دیگه‌ای هم بودن . اما اینکه به طور منسجم به آموزش عکاسی مشغول باشن ، نه .

بلافاصله شروع کردم به سرچ انگلیسی در مورد عکاسی . این بار با هزارها و بلکه ده‌ها هزار منبع عالی روبرو شدم . اینقدر زیاد بودن که نمیدونستم کدومش رو باید بخونم و نگاه کنم . اونجا بود که این جرقه توی ذهن من شکل گرفت که چرا ایرانی‌ها نباید به طور حرفه‌ای عکاسی رو یاد بگیرن ؟ چرا هر کسی که نیاز به یادگیری عکاسی داره باید هزینه‌های هنگفتی برای انواع دوره‌ها و کلاس ها بپردازه ، اونم فقط به این دلیل که چیزی برای خوندن وجود نداره ؟

این واقعیت وجود داره که خیلی از ماها حال و حوصله‌ی خوندن مقاله‌ی انگلیسی رو نداریم . چرا دروغ بگم ؟ خود من هم اولش اینطوری بودم . اما از یک جایی به بعد فهمدیم برای یادگرفتن علم کامل و روز دنیا در هر زمینه ای مجبوریم منابع بین‌المللی رو بخونیم . هیچ تعارفی هم توی این موضوع نباید داشته باشیم . برای همینه که همیشه به هنرجوهام تاکید دارم از منابع روز دنیا غافل نشید.

همیشه به هنرجوهام تاکید میکنم از منابع آموزشی انگلیسی غافل نشید.

از این ماجرا گذشت و من عکاسی رو از منابع بین‌المللی یادگرفتم . اما همیشه موضوع کمبود منابع فارسی مناسب گوشه‌ی ذهنم بود . تا اینکه یکی از دوستانم که یک کارآفرین حرفه‌ای هست بهم توصیه کرد که یک وبسایت شخصی داشته باشم . گفت سایت هر کسی ویترین 24 ساعته و آنلاین اون شخصه . گفت حتی با وجود شبکه‌های اجتماعی مثل تلگرام و اینستاگرام که توی ایران خیلی محبوب شده ، از اهمیت وبسایت شخصی اصلا کم نشده ؛ که هیچ ! بیشتر هم شده . چون تو رو متمایز میکنه.

بنابراین تصمیم گرفتم که سایت شخصی خودم رو راه بندازم . لذا از یکی از غول های وب و سئوی کشور که با یک واسطه باهاش آشنا بودم راهنمایی گرفتم و این سایت رو راه‌اندازی کردم .

اولش تصمیم داشتم سایت رو ایجاد کنم فقط برای نشون دادن نمونه کارهای خودم. بعدا همون فکری که چند ماه پیش هم به سراغم اومده بود باز هم ذهن من رو درگیر خودش کرد . یعنی همون موضوعی که برای یادگیری عکاسی ، سایت‌های فارسی زبان زیادی وجود نداره . و عملا ایرانی‌های بسیار زیادی به همین دلیل نمی‌تونن عکاسی رو به طور علمی و استاندارد یاد بگیرن .

اینجا بود که تصمیم من عوض شد . شروع کردم طراحی سایت رو از نو انجام دادم . جوری ساختمش که برای منتشر کردن کلی مقاله و مطلب آموزشی مناسب باشه .

یکی دو هفته که از مراحل طراحی سپری شد ، داشتم با یکی از دوستانم که از قضا یک موزیسین حرفه‌ای هم هست صحبت می‌کردم . توی صحبت هاش به این اشاره می‌کرد که در ایران موسیقی به صورت اصولی ساخته نمیشه . و خیلی‌ها حتی اصول اولیه‌ی اون رو بلد نیستن . حرفاش برام کاملا موجه بود . چون میدونستم خودش در حیطه‌ی بین‌المللی فعالیت میکنه و قطعا روی علم و تجربه این حرف رو می‌زنه .

اینجا بود که جرقه‌ی دوم در ذهنم زده شد . گفتم چرا فقط عکاسی ؟ تمام هنرها زیبا هستن و ارزش یادگیری رو دارن . توی ایران خیلی از هنر ها وجود دارن که مثل عکاسی و موسیقی ، حتی یک منبع اینترنتی آموزشی منسجم براشون موجود نیست . می‌تونید همین الان گوگل کنید تا به صحت حرفای من پی ببرید !

اولش تصمیم داشتم این سایت رو ایجاد کنم فقط برای نشون دادن نمونه‌کار هام و این که بتونم آثار خودم رو به نمایش بگذارم. بعد با خودم فکر کردم چرا علم و تجربیات خودمو به دیگران یاد ندم و به اشتراک نگذارم؟! وقتی دیدم که در سایت‌های فارسی زبان چیز زیادی برای یاد گرفتن وجود نداره، این فکر بیشتر تو ذهنم جا گرفت. بعدش گفتم چرا فقط عکاسی؟ این که دوره‌های آموزشی عکاسی رو به دیگران معرفی کنم، خودش ارزشمنده، اما تمام هنرها و مهارت‌ها ارزش یادگیری و تجربه رو دارند. از هنرهای دستی گرفته تا موسیقی و حتی نوشتن. اونجا بود که سایت رضاصاد با هدف آموزش و ترویج هنر و خلاقیت در بین افراد مختلف متولد شد و امیدوارم این مسیر بتونه به دیگران کمک کنه تا استعدادهای خودشون رو شکوفا کنن.

اینجا بود که تصمیم طلایی خودم رو گرفتم و با شوق و اشتیاق فراوان به فکر آینده‌ای بهتر برای هنردوستان افتادم. پیش خودم گفتم سایت رضاصاد منبعی خواهد شد برای یادگیری خیلی از هنرها و مهارت‌های مختلف؛ اونم به زبان فارسی، تا هر کسی که به یادگیری هنر علاقه‌ داره، به آسانی به محتوای باکیفیت و مفید دسترسی داشته باشه. گفتم در این سایت مطالبی رو به هنردوستان یاد خواهیم داد که مشابه اون در منابع فارسی وجود نخواهد داشت و این فرصت بی‌نظیر می‌تواند راهی را برای به اشتراک‌گذاری دانش و تجربیات فراهم آورد. اینجا بود که سایت رضاصاد متولد شد؛ و شما همین الان اولین مقاله‌ی اون رو مطالعه کردید و امیدوارم که این تجربه برای شما مفید و الهام‌بخش باشه و در مسیر یادگیری هنرتون به شما کمک کنه.