میدونید چه جمله هایی وجود داره که می‌تونه یک عکاس رو عصابی کنه ؟ من یک عکاس هستم و دوستان عکاس زیادی هم دارم . میخوام توی این مقاله به شما چیزهایی رو بگم که می‌تونه یک عکاس رو عصبانی و ناراحت کنه. اگر هم توی اینترنت دنبال متن عکاس که باشی هستید ، این مقاله به دردتون میخوره.

چیزهایی که یک عکاس را عصبانی میکند

یک عکاس توی حرفه ی خودش با یک سری جملات تکراری مواجه میشه که بعد از یه مدت اعصابش رو خورد میکنه ! من با توجه به تجربه ی خودم و دوستانم ، 11 تا از اعصاب خورد کن ترین جملاتی که یک عکاس باهاش مواجه میشه رو براتون ذکر کردم . قبل از هر چیز اینو بگم که اینا یک سری قانون کلی نیست . و ممکنه روی بعضی عکاس ها تاثیر نداشته باشه 🙂

#1 میتونم مجوز شما رو ببینم ؟

شاید اعصاب خورد کن ترین جمله ای که یک عکاس با اون مواجه میشه همین باشه . کسایی که خیلی دید امنیتی دارن و انتظار دارن برای هر چیزی مجوز داشته باشی ، حتی عکاسی . چه کسایی ممکنه این حرف رو به شما بزنن ؟

پلیس ها ، حراست جاهایی که دارید عکاسی میکنید در اونجا (مثلا یک پاساژ) و افراد فضول . تجربه ای که من دارم اینه که اولا عکاسی از جایی که تابلوی عکاسی ممنوع نداشته باشه ، هیچ مانعی نداره و احدی نمی‌تونه به شما چیزی بگه . و اگرم بگه طبعا غیر قانونی هست . و ثانیه در این جور موارد ، بهترین کار برخورد مودبانه در عین حال قاطعانه هست .

تجربه ی من میگه باید در کمال ادب ، و البته قاطعانه قانون رو به شخصی که از ما مجوز طلب میکنه یادآور بشیم . مثلا دارید توی پارک یا خیابان عکاسی میکنید و یک مامور پلیس از شما میخواد که مجوزتون رو بهش نشون بدید . جواب شما می‌تونه این باشه:

روز بخیر . من رضا صادقی هستم و دارم برای اینستاگرام خودم عکاسی میکنم . اینجا رو هم چک کردم و تابلوی عکاسی ممنوع ندیدم . اگر همچین تابلویی اینجا وجود داره بفرمایید تا عکاسی نکنم .

شما توی این چند کلمه هم خودتون رو معرفی کردید ، یعنی کار غیر قانونی نمیکنید که از افشای هویتتون ترسی داشته باشید ؛ هم مودبانه حرف زدید و هم قاطعانه . و از همه مهمتر به اون فرد این رو یادآوری کردید که با قانون کاملا آشنا هستید . و خب باور کنید هیچ پلیسی دنبال دردسر نمی‌گرده ؛ مخصوصا زمانی که بدونه شما با حقوق خودتون آشنا هستید . و برای اون یک درصدی که واقعا دنبال دردسر هستن شماره‌ی 197 بهترین چاره هست . همونجا اعلام کنید که میخواید با 197 تماس بگیرید و بلافاصله این کار رو بکنید .

مورد هایی رو دیدم که با دوستان عکاس من برخوردهای بدی شده ، فقط به این دلیل که با حقوق خودشون آشنا نبودن . قانون رو بلد باشید ، حقوق خودتون رو بدونید تا کسی نتونه بهتون ظلم کنه . تنها چیزی که مجوز لازم داره ، عکاسی خبری و عکاسی از مراکز مهم حکومتی و دولتی هست . پارک و خیابون و … به هیچ مجوزی نیاز نداره .

اخلاق حرفه ای در عکاسی

البته یک عکاس حرفه ای با برخورد و اخلاق حرفه ای خودش هیچ وقت این اجازه رو نمیده که کسی حتی ازش مجوز طلب کنه . فکرشو بکنید توی یک رستوران میخواید دوربین بزرگ خودتون رو بیرون بیارید و عکس بگیرید . چند ثانیه بیشتر وقت نخواهد گرفت که از مسئول اونجا اجازه بگیرید . هیچ لزومی نداره این کار ؛ اما ادب و اخلاق حرفه ای شما رو نشون میده . و راه برای برخورد های بعدی کاملا بسته میشه .

این موضوع در مورد عکاسی خیابانی بیشتر به چشم میخوره . مدتی قبل توی میدان ولیعصر و دقیقا در زمانی که به خاطر تهدید های داعش ، شهر پر شده بود از پلیس های تا دندون مسلح ، یک عکاس خیابانی رو دیدم که دقیقا جلوی تمام پلیس ها عکاسی میکرد و هیچ کس هم چیزی بهش نمی‌گفت .

فقط و فقط به خاطر رعایت اخلاق حرفه ای در عکاسی . دیدم از هر جایی که میخواست عکس بگیره از صاحب اونجا با کمال خوشرویی اجازه میگرفت . حتی از بساط دست‌فروش ها.

#2 عکاس که باشی ازت می‌پرسن : دوربینت چیه ؟

اینو من خودم خیلی باهاش سروکار دارم . حتی توی اینستاگرامم هم با دوستانی مواجه میشم که بدون هیچ مقدمه ای ازم سوال میکنن : سلام . دوربینت چیه ؟ حالا درسته که من حواب این دوستانم رو میدم ، اما جدا برای یک عکاس ناخوشایند هست که در مورد مدل دوربین و لنزش ازش سوال کنن .

یک عکاس به هر دلیلی ، حالا یا سلیقه ، یا نیاز فنی و یا حتی توان مالی ، یک دوربین رو برای خودش انتخاب کرده . بنابراین خیلی وجهه‌ی خوبی نداره که ازش در مورد مدل دوربینش سوال کنیم .

#3 میخوام ازم عکس بگیری ؛ البته پول بهت نمیدم !

باورتون میشه من عینا این جمله رو شنیدم ؟! البته یه چیزی رو باید بگم . اینکه من عاشق اینم که از دوستام عکاسی کنم حتی به صورت مجانی . یک مثل معروفی توی عکاسی هست که میگه :

اگه میخوای یک عکاس رو بشناسی ، به عکس پروفایل دوستاش نگاه کن

دوستانِ یک عکاس ، همیشه عکس های حرفه ای قشنگی دارن . چون دوست عکاسشون همیشه عکس ها خوبی از اونا میگیره . و این هیچ اشکالی هم نداره . اما بعضی وقتا کسایی که حتی با شما سابقه‌ی دوستی هم ندارن درخواست هایی ازتون میکنن که هضم کردنش براتون مشکله ! نمونش مکالمه ای که بین من و یک فردی که تازه باهاش آشنا شده بودم اتفاق افتاد

-عکاسی ؟
-آره
-ببین میخوام ازم چند تا عکس ازم بگیری ؛ البته بهت پول نمیدم
-این کارو نمیکنم . خداحافظ

چیزی که خوندید عینا مکالمه ی ما بود . یک عکاس از طریق عکاسی کسب درآمد می‌کنه . پس خیلی غیر منطقی هست که ازش درخواست کار رایگان داشته باشیم . این دقیقا مثل این میمونه که شما وارد یک رستوران بشید ، غذا میل کنید و پول پرداخت نکنید . یا وارد یک فروشگاه لوازم خانگی بشید و به فروشنده بگید : ببین من این یخچال رو میخوام . البته پولی بهت نمیدم بابتش ! درخواست کار رایگان از یک عکاس هم دقیقا مثل این مثال ها هست .

درخواست کار رایگان از یک عکاس مثل اینه که وارد یک فروشگاه لوازم خانگی بشید و به فروشنده بگید : من از این یخچال خوشم اومده ؛ منتهی پولی بابتش پرداخت نمی‌کنم!

راستی ، جریان مکالمه‌ی وقیحانه ای که چند خط قبل گفتم رو توی پستی در اینستاگرامم به طور کامل نقل کردم . خوندن داستان و دیدن کامنت های دوستای من زیر پست ، خالی از لطف نیست

‌ نمیدونم شما هم عکاس هستی یا نه . اگه نباشی احتمالا حرفم رو درک میکنی و اگرم باشی ، تصدیق . برای هر عکاس زمان هایی هست که دوست داره سر بذاره به کوه و بیابون از شدت عصبانیت . شنیدین میگن یه سری جملات رو نباید به عکاس ها گفت؟ میخوام ماجرایی که مدتی قبل برام پیش اومد رو براتون تعریف کنم : چند وقت پیش برای دیدن آثار نقاشی یکی از دوستای دورم رفته بودم نمایشگاهش . داشتیم نقاشی ها رو نگاه میکردیم و با کسایی که اونجا بودن گپ میزدیم. اونجا با یه بابایی آشنا شدم و شروع کردیم به حرف زدن. گفت : عکاسی ؟ -آره -خیلی هم خوب . ببین آقا رضا من میخوام ازم عکس بگیری . از این عکس خفنا ها! -در خدمتت هس… جملم رو قطع کرد و ادامه داد: البته پولی بهت نمیدم . ولی اگه کسی پرسید ، بهش میگم که تو عکاسی کردی برام. و من برای چند ثانیه از وقاحت این مرد خشکم زده بود و سکوت کرده بودم . تا اینکه بالاخره به خودم اومدم و گفتم من ازت عکس نمی‌گیرم. و راهم رو کج کردم و رفتم با یکی دیگه حرف زدم . نمیدونم چرا امروز این ماجرا یادم اومد . ولی حالا بدم نشد که داریم در موردش باهم حرف میزنیم . بچه ها امیدوارم از این لحظه ها براتون پیش نیاد . و اگرم پیش میاد زود از یادتون بره . راستش این عکس بالا رو گذاشتم که با حس خوبش این اعصاب خوردی و حس بد رو بشوره و ببره. اما به نظرم رسید که شما هم درخواست های مسخره و غیر منطقیی که ازتون توی کار عکاسی یا کلا هر شغل دیگه ای شده رو بگید . با هم حرف بزنیم و ببینیم چند نفرمون این برخورد ها رو شاهد بودیم. #رضاصاد #عکاسی #بیشعوری

A post shared by Reza Sadeghi (@rezasaad) on Dec 10, 2017 at 10:46am PST

#4 میشه منو توو عکس خوش تیپ و خوشگل کنی؟

عکاس ها با نرم افزار ادوبی لایت‌روم کار های ادیت اولیه رو انجام میدن و با ادوبی فتوشاپ ادیت های حرفه ای تر رو . اگه کمی با این نرم افزار ها کار کرده باشید حتما اینو می‌دونید که واقعا به این آسونی ها هم نیست. این موضوع بیشتر در مورد خانوم هایی که از وزن خودشون راضی نیستن صدق میکنه .

دوستی دارم که به صورت حرفه ای عکاسی پرتره و مدلینگ انجام میده . یک روز داشتم باهاش صحبت میکردم و بهم میگفت که بیشتر درخواست هایی که در مورد ادیت عکس دارم اینه که خانوما ازم میخوان توی عکس لاغرتر نشونشون بدم .

من همیشه اینو گفتم که یک عکاسی خوب باید یک ادیتور و ریتاچر (رتوش گر) خوب هم باشه . خود من هیچ وقت عکسی رو ادیت نکرده و خام منتشر نمیکنم . اینو برای چی گفتم ؟ برای اینکه بدونین یک عکاس ، هر کاری که لازم باشه رو روی عکس انجام میده . پس لزومی به گفتنش نیست .

کسی رو می‌شناختم که فقط به خاطر این حرفا عکاسی رو ول کرد ! چون میگفت من عکاسی میخونم و کارهایی که باید روی عکس بشه رو کاملا بلدم ؛ اعصابم خورد میشه وقتی کسی کار من رو بهم یادآوری میکنه !

#5 این عکست خوب نیست

دوست دارید یک عکاس رو تا سر حد جنون عصبانی کنید ؟ پس از عکسش ایراد بگیرید . عکاس‌ها ، عکس های خودشون رو مثل بچه‌هاشون دوست دارن ؛ چون اونا رو خلق کردن . درسته که شما به عنوان کسی که در قبال عکس پول پرداخت کردید ، این حق رو دارید چیزی رو تحویل بگیرید که مورد نظر شماست ؛ اما فقط خواستم حالات روحی یک عکاس رو براتون شرح بدم 🙂

پس ترجیحا تا جایی که می‌تونید از عکس یک عکاس ایراد نگیرید . مخصوصا زمانی که یک عکاس به صورت مجانی براتون عکاسی می‌کنه . مدتی قبل برای یکی از دوستانم به صورت مجانی عکاسی کردم . و زمانی که عکس‌ها رو بهش دادم با کلمات بسیار زشتی از عکس های من ایراد گرفت . و خب کاری که من کردم این بود که رابطه‌ی دوستیم رو با اون فرد قطع کردم . به همین سادگی !

#6 تو عکسات خوبه چون تجهیزات حرفه ای داری

همیشه راهی برای ایراد گرفتن هست ! خیلی ها رو دیدم که به من گفتن تو عکسای خوبی میگیری چون دوربینت حرفه ای هست . نه فقط من ، بهتون قول میدم بیشتر عکاس ها ، این جمله رو حداقل یک بار شنیدن . یادم میاد یک بار توی یک کافه با دوستی در حال صحبت بودیم .

و خب طبق عادت من دوربینم رو همراهم داشتم و روی میز گذاشته بودمش . یادمه داشتیم در مورد عکس گرفتن صحبت میکردیم و حرفمون رسید به اینجا که برای حرفه ای شدن باید قانون 10 هزار ساعت رو انجام داد ( قانونی که میگه برای حرفه ای شدن در هر چیزی اگر 10 هزار ساعت وقت بذارید ، یکی از بهترین های اون شغل خواهید شد) .

بحث که رسید به اینجا ، یک بزرگواری که در میز بغل ما نشسته بود خودش رو پرت کرد وسط بحث ما و گفت : داداش ! تو دوربینت خوبه و بایدم عکسای خوب بگیری ؛ منم اگه همچین چیزی داشتم عکسام عالی میشد .

و خب کاری که من کردم این بود که دوربینم رو دادم به اون بنده خدا و گفتم بفرمایید ! هنوز هم دارم به عکس‌های اون روز اون بنده خدا میخندم !

بهترین جواب برای این افراد اینه که دوربین خودتون رو بهشون بدید و بگید عکس بگیر !

#7 میشه تمام عکس‌ها رو بهم بدی ؟

عکاسان عزیز ! میدونم که خیلی با این سوال مواجه میشید . مشتری هایی که از شما درخواست میکنن تمام عکس هایی که گرفتین رو بهشون بدید . خب من قبلا هم توی یک مقاله‌ی دیگه اینو گفته بودم که عکس های خام در هر عکاسی ، برای عکاس هست . و هیچ کس نمی‌تونه اونا رو طلب کنه ؛ مگر اینکه از قبل  بابتش توافق کرده باشن .

اما خیلی ها هستن که بدون همچین توافقی از یک عکاس درخواست میکنن که تمام عکس های گرفته شده رو بهشون بده .

اجازه بدید مسئله رو بازتر کنم . قبلا هم بارها گفتم ، در یک شوتینگ استاندار چیزی بین 500 تا 1000 عکس گرفته میشه . و از این تعداد عکس ، چیزی بین 30 تا 50 عکس در نهایت ادیت و تحویل داده میشه . یعنی بقیه‌ی عکس ها به درد نمیخوره .

این یک قانون کلی هست که عکاس ها باهاش آشنایی دارن : در یک شوتینگ استاندارد ، در آرمانی ترین حالت ، 10 درصد عکس ها قابل قبول هستن و برای ادیت انتخاب میشن . و بقیه‌ی عکس ها فقط باید آرشیو بشن.

حالا فرض کنید شما از یک عکاس انتظار دارید اون 90 درصد مابقی رو هم به شما بده . یعنی عکس هایی که از نظر اون عکاس ، خوب نشده . خب طبیعیه که اون عکاس این کار رو نخواهد کرد . چون هیچ عکاسی دوست نداره عکسهای بدی ازش منتشر بشه .

در یک شوتینگ استاندارد چیزی بین 500 تا 1000 فریم عکس گرفته میشه . و در آرمانی ترین حالت ، فقط 10 درصد عکس ها برای ادیت مناسب هست

#8 دوربینت چند مگاپیکسله ؟ / مال گوشی من که بالاتره !

البته من جدا به این افراد حق میدم . چرا ؟ چون کسی که عکاس نیست ، فکر میکنه تمام کیفیت یک دوربین به اینه که سنسورش چند مگاپیکسل باشه . خب چندین سال قبل خود منم اینجوری بودم و همیشه با خودم فکر میکردم چرا بعضیا میرن از این دوربین گنده ها میخرن اونم وقتی که این دوربین کوچولوها اینقدر مگاپیکسل بالایی دارن ؟!

خب اجازه بدید اینو توضیح بدم که مگاپیکسل بالاتر لزوما به معنی کیفیت بهتر تصویر نیست . هر چی مگاپیکسل یک دوربین بالاتر باشه ، فقط این معنی رو داره که ابعاد عکس اون دوربین بزرگتر هست . همین . مگاپیکسل بالاتر هیچ تضمینی در مورد کیفیت بهتر یک عکس به ما نمیده . خودتون مقایسه کنید .

یک عکسِ با کیفیت ولی کوچیک رو ترجیح میدین یا یک عکس خیلی بزرگ اما بی کیفیت ؟ و این دقیقا داستان مگاپیکسل هست .

بله درسته که خیلی از گوشی ها دوربین هایی دارن که تا 40 مگاپیکسل هم رزولوشن داره ؛ اما اون دوربین ها هیچ وقت ، تکرار میکنم هیچ وقت در کیفیت ، شارپنس و دینامیک رنج به پای یک دوربین حرفه ای نمیرسن . و این دقیقا فرق یک دوربین آماتور با حرفه ای هست.

برای بهتر متوجه شدن این موضوع حتما این فیلم رو ببینید . توی این فیلم ، تونی نورثروپ ، عکاس آمریکایی به ما توضیح میده که تاثیر مگاپیکسل روی عکس چی هست و آیا ما به مگاپیکسل بالاتر نیاز داریم یا نه ؟

#9 کار شما عکاس‌ها خیلی آسونه . فقط باید یه دکمه رو فشار بدین دیگه !

جمله ای که آدم بعد شنیدنش ، دوست داره سر بذاره به کوه و بیابون . بهترین کاری که این جور وقتا میشه کرد اینه که بگی : بیا این دوربین . تو هم عکس خوب بگیر . مدتی قبل داستانی برای خودم اتفاق افتاد که به این موضوع کاملا مربوطه . اگه دوست دارید توی اینستاگرامم نوشتمش :

® هفته‌ی پیش بود. گوشیم زنگ زد یکی از دوستای نسبتا قدیمیم بود . دوست که چه عرض کنم ؛ صد رحمت به دشمن . با یه ذوق سرشار از بی‌میلی شروع کردم باهاش صحبت کردن که چه خبر و چیکارا میکنی و .. احوال پرسی‌های متدوال که تموم شد‌ ، گفت رضاجان (!) فردا خونه‌ی ما یه دورهمی کوچولو هست ؛ خوشحال می‌شم بیای. منم که سرتاپا توی تعجب بودم که این بابا تاحالا فامیلی منم به زور صدا میکرد ، چی شد یهو شدم رضا جان ؟؟ پیش خودم گفتم شاید توو این چند سال آدم شده ؛ می‌خواد دور هم باشیم لابد . حالا نه اینکه آدم بدی بوده قبلنا ، نه . فقط خیلی نچسب بوده . عین تفلون . پیش خودم گفتم لابد الان پسر باحال و cool و خوش‌مشربی شده که زنگ زده و دعوت کرده . روشو زمین ننداختم . گفتم باشه و فرداش راس ساعت خونش بودم. توو خونشون در کمال تعجب دیدم حدثم درست بوده . طرف چقدر آدم باحالی شده . بگو و بخند و شوخی و … آخه طرف از اونا بود که همه‌جا نقش پدربزرگ جمع رو ایفا می‌کرد . بس که نصیحت می‌کرد و حال همه رو به هم می‌زد. یکم گذشت ؛ گفت رضا چیکارا می‌کنی این روزا ؟ دانشگاه رو ادامه دادی ؟ شغلت چیه و این صحبتا. گفتم به تو چه آخه به روت خندیدم یه دقیقه فک کردی خبریه ؟ (البته توو دلم گفتم. خداییش زشت بود بلند بگم ⁦:-D⁩ ) گفتم آره فلان دانشگاه میرم و کارم تبلیغات و برندینگ و گرافیک و طراحی و عکاسیه . گفت مگه عکاسی هم شد شغل ؟! آخه دوربین دست گرفتن که بهش نمیگن شغل ! بعد شروع کرد عین شیهه کشیدن اسب هرهر خندید . جالب این بود که فقط خودش می‌خندید . بقیه فقط نگاش میکردن . عادت ندارم با احمق‌ها بحث کنم ؛ برای همین موضوع اخراج شدنش از شرکت نفت به خاطر مزاحمتش برای یکی از منشی های اونجا رو پیش کشیدم تا هم دلم خنک شه ؛ و هم اینکه یاد بگیره به هرکسی نمی‌تونه بخنده و تاوان نده . حالا بماند که بعدا فهمیدم اون دورهمی رو گرفته بود چون میخواست ما رم مث خودش وارد نتورکینگ کنه . ولی توو راه برگشت داشتم با خودم فکر می‌کردم که واقعا خیلیا نمی‌دونن کار عکاسی و گرافیک چقدر سخت و پر چالشه . همه فقط دوربین دست گرفتن و شوآفش رو می‌بینن . اما نمیدونن پشت هر عکس شاید کلی محاسبات هندسی و نورپردازی و ریاضی باشه . چه شبایی که با درد دست و پا و کمر نخوابیدم فقط برای اینکه توو عجیب‌ترین زاویه‌های ممکن عکاسی کردم . چه روزایی که با سردرد شدید عکس ادیت نکردم ،‌ فقط به این خاطر که روز قبلش چند هزار بار توو چشمم فلش زده شده . چه زیاد بودن روزایی که تا به خودم اومدم دیدم نه ناهار خوردم و نه شام ؛ بس که غرق کارم بودم. یکم منصف باشیم. #رضاصاد #عکاسی

A post shared by Reza Sadeghi (@rezasaad) on Oct 5, 2017 at 9:56am PDT

#10 داری میای دوربینت رو هم بیار . میتونی چند تا عکس بگیری

نمیدونم چرا بعضی ها این حرف رو به یک عکاس میزنن ؟ دوربینت رو بیار . میتونی چند تا عکس بگیری ! یعنی واقعا یک عکاس نمیدونه که این توانایی رو داره ؟ یا منتظر اجازه‌ی شماست تا عکاسی کنه ؟ یا نمیدونه کجاها میشه عکس گرفت ؟

خیلی ها این حرف رو میزنن تا به عکاس لطفی کرده باشن و به خیال خودشون کاری کنن که اون عکاس نمونه کار های خوبی برای خودش درست کنه . باور کنید تمام عکاس ها بلد هستن که نمونه کار برای خودشون دست و پا کنن . بنابراین اصلا نیازی به اینگونه لطف ها نیست .

این مورد بارها برای خود من پیش اومده و دوستانی از سر خیرخواهی (!) خواستن این لطف رو در حق من بکنن . اما به عنوان یک عکاس ، اینو عرض میکنم که این حرف برای یک عکاس آزار دهنده هست .

#11 چرا اینقدر بک‌گراند عکس تاره ؟

تصور کنید به عنوان یک عکاس ، کلی پول یک لنز با دیافراگم باز رو داید تا بتونید عکاسی بوکه انجام بدید ، با کلی سختی توی فوکوس کردن و چند تا چیز دیگه بالاخره یک عکس بوکه‌ی خوب میگیرید . و حالا : این عکس چرا اینقدر بک‌گراندش تاره ؟ فکر کنم عکاسی بلد نیستی ! در جواب فقط کافیه مقاله‌ی عکاسی بوکه‌ ی منو به اون شخص پیشنهاد بدید . چیز دیگه ای برای گفتن نیست 🙂

جمع بندی |من یک عکاس هستم و چیزهایی که عکاس ها دوست ندارند بشنوند رو به شما گفتم

عکس ها هم مثل هر شخص دیگه ای اخلاقیات و خصوصیات خاصی برای خودشون دارن . اما بعضی جملات و کار ها هست که عموم عکاس ها رو عصبانی میکنه . اگر با یک عکاس سروکار دارید بد نیست این نکات رو بدونید . عکاس ها آدم های حساسی هستن 🙂

سوالات متداول در مورد این مطلب

[accordions]
[accordion title=”متن عکاس که باشی یعنی چه؟” load=”hide”]متن های عکاس که باشی به متن هایی میگن که در مورد اتفاقات خوب و بدی که برای یک عکاس می‌افته گفته میشه. گاهی جنبه‌ی انتقادی داره (مثلا: عکاس که باشی همه ازت میخوان براشون مجانی عکاسی کنی) و گاهی هم جنبه‌ی مثبت داره (مثلا: عکاس که باشی عکس پروفایل دوستات حرفه‌ای و قشنگه)[/accordion]
[accordion title=”چرا نباید مدل دوربین یک عکاس را پرسید؟” load=”hide”]یک عکاس بنا به سه فاکتور سلیقه، نیاز فنی، توان مالی برای خودش لنز و دوربینی رو انتخاب میکنه. بنابراین درست نیست بدون دلیل از یک عکاس مدل و قیمت دوربینش رو سوال کنیم.[/accordion]
[accordion title=”چرا نباید از یک عکاس درخواست تحویل تمام عکس ها رو کرد؟” load=”hide”]چون در بهترین حالت فقط 10 درصد عکس ها از نظر فنی قابلیت ادیت و ویرایش رو دارن. سایر 90 درصد عکس ها خراب شدن و باید پاک بشن. از اون 10 درصدی هم که قابلیت ادیت دارن ، در نهایت بخشی از اونها ادیت میشه.
بنابراین هیچ عکاسی عکس های خراب شده‌ی خودش رو به شما تحویل نمیده.[/accordion]
[accordion title=”چرا برای یک عکاس حرفه‌ای مگاپیکسل دوربین اولویت نیست؟” load=”hide”]بالا بودن مگاپیکسل (رزولوشن سنسور) فقط به معنی بزرگ بودن عکس های خروجی هست و هیچ ارتباطی به کیفیت عکس ها نداره. برای یک عکاس حرفه‌ای، شارپ بودن ، داینامیک رنگ بالا، و رنگ های زنده و واقعی، در اولویت هستند.[/accordion]
[/accordions]